王母西来晓露浓,碧城隐隐月溶溶。云中悬圃三千里,天畔琼楼十二重。
手种桃花多岁月,自寻瑶草饲鸾龙。双成已到人间否,海水枯时定一逢。
君弹绿绮琴,妾赋白头吟。君意都忘弦上语,妾词空写心中素。
昔日还同得水鱼,今朝忽若经霜树。妾颜比少未成衰,君心已改少年时。
弃置文鹓逐鸡鹜,旧事尽乖新事宜。妾意将君比明镜,一物何曾照双影。
风中柳絮未曾粘,浪里浮萍那得定。君岂东流去不返,缺月终期有时满。
不雇此身轻夜驰,晚年吟苦亦奚为。
从来簪折瓶沈事,已在双鬟暗合时。
流火稍西倾。
夕影遍曾城。
高天澄远色。
秋气入蝉声。
夕张佳期迅,朝云昔梦终。
春生黄竹雪,秋起白絺风。
气接钟山紫,花留桃渡红。
只看藏壑处,天上列芙蓉。
忆昔镫火扪虱庵,围垆参语声詀喃。野夫对客踏壁卧,黄香王粲颓然三。
朅来雨散弗能聚,香也橐笔天之南。王郎剥啄复过我,今宵弥勒堪同龛。
辨如奭也雕龙谈,此中有味醲醰醰。走丸下坂车炙毂,驱叱杨秉诃聃昙。
卮言余事及韵语,如钳纸尾吏饱谙。有时获隽忽狂叫,邃古坠绪穷幽探。
绝潢断港岂到海,津筏具在谁能参。王郎年少气盖世,千秋思以孤肩担。
挟辀而走拔帜起,骚坛虎视何眈眈。是时远寺华鲸韽,瓶笙细响炊银坩。
危镫欲杀一炷绿,咍台触壁僮鼻酣。十荡十决两蕤铁,再接再厉双剑镡。
吾侪抵死不作茧,柔丝自缚同春蚕。又如秋虫食蓼叶,荼苦翻谓荠输甘。
折扬皇荂嗑然笑,路鬼揶歈妻子惭。吁嗟黄香远莫致,安得挥麈相嘲唅。
桂林诸峰碧玉簪,仙乎与子骖鸾骖。
垦土耕烟四十年,了无祥教与人传。
钁头边事谁相委,八月深居有笋鞭。
两眼断夕阳,两鬓羞临镜。
重门闭不开,唯与愁相竞。