清秋三峡此中去,鸣鸟孤猿不可闻。一道水声多乱石,
四时天色少晴云。日暮泛舟溪溆口,那堪夜永思氛氲。
好景难逢奈老何,十年此地绝经过。山如得意晚犹碧,雨亦知愁秋更多。
造化从渠旋磨蚁,功名笑汝扑灯蛾。湖边直欲呼船去,更共渔人挂绿蓑。
宝纛留行殿,肩舆到上方。
明楼通御气,神道仰重光。
柳拂千条翠,花熏百和香。
回銮天已曙,鼓吹入云长。
碧澄千顷豁,青立一峰孤。月似悬秋镜,人如坐玉壶。
烟光随地尽,水色到天无。肯与渔翁醉,邻舟近可呼。
凤皇闻说似天坛,北去南来马上看。想得松声满岩谷,秋风无际海波寒。
故家人物说新塘,文学能传百世芳。圃有寒香存老菊,邑留遗爱美甘棠。
青灯夜雨藏书阁,绿酒春风戏綵堂。明日金溪源上路,千人会葬泪如滂。
闻名非一日,许见便忘年。宴坐得真际,与游无俗缘。
杖藜寻古刹,洗钵试幽泉。稍寄钟山约,临风但慨然。
昔我北游月在衤昔,兼旬犯雪度雄霸。
千里万里皆瑶琨,高迷丘垤低迷罅。
朔风烈烈尘不惊,中野萧条但桑柘。
仆夫股栗面削瓜,身上破褐才掩髂。
长途日暮行不前,回顾堪怜那忍骂。
前车既断后车绝,停骖独宿道旁舍。
床头土锉郁生薪,村酒沽来敢论价。
卧听枥马龁枯荄,展转无眠疑不夜。
忽然朝光入瓮牖,主仆瞥见互惊讶。
揽衣匆匆便蓐食,如此晴明喜天借。
可辞趁暖即前程,剪拂蹇驴还自跨。
泸沟冻合疋练横,径度不用修梁架。
西山马首遥相迎,拔起人言似蒿华。
琼楼玉宇忽照眼,行行已到南关下。
时清关吏殊可人,不复谁何乃邀迓。
过关使客多于簇,或挽柴车或高驾。
闲情我正绕剡溪,吟思谁欤似清灞。
道逢轩盖何其都,骏马雕鞍蒙锦帕。
银盆炽炭蜡光燃,面面幨帷行酒炙。
徒御缤纷意气粗,错金剑具青丝靶。
行人不解说姓名,但说无非国姻娅。
狐裘貂帽讵知寒,驰驱争入柳林射。
当时有意欲赋之,计吏相煎嗟不暇。
莺花窈窕江南春,风景依依在图画。
一舸泛霜晴,湖波寒更清。
平堤连野色,远市合舂声。
尘土浪终日,山林负半生。
回头夕阳外,烟渚白鸥轻。
海风叶叶驾霓旌,天路悠悠接上清。锦诰凄凉遗去恨,玉箫哀绝醉离情。五湖夜月幡幢湿,双阙清风剑珮轻。从此暂辞华表柱,便应千载是归程。五峰已别隔人间,双阙何年许再还。既扫山川收地脉,须留日月驻天颜。霞觞共饮身虽在,风驭难陪迹未闲。从此枕中唯有梦,梦魂何处访三山。仙老闲眠碧草堂,帝书征入白云乡。龟台欲署长生籍,鸾殿还论不死方。红露想倾延命酒,素烟思爇降真香。五千言外无文字,更有何词赠武皇。