孟夏草木长,林泉多淑气。芳草欣道侧,百卉皆郁蔚。
乘兴快登临,好风袭我襟。濯足清流下,晴山转绿深。
不见樵父过,但闻牧童吟。寺远忽闻钟,杳然入林际。
声荡白云飞,谁能窥真谛。真谛不能窥,好景聊相娱。
相娱那几何,景逝曾斯须。胡不自结束,入洛索名姝。
山环台榭水环堤,雪月风烟是处宜。
豢养宴安成鸩毒,西湖只合比西施。
灵风透骨髓,秀气盈肢节。抽添离与坎,动静相交设。符数周天,造聚阴阳气神结。黄庭锦帐浑孕瑞,变化阳魂,胜地天通彻。细分别。三千真造化,消息玄黄泄。性光无点污,莹如冰据澡雪。顿超三界真欢悦。歌吟游阆苑,道情清绝。
湖边多少游湖者,半在断桥烟雨间,
尽逐春风看歌舞,几人著眼到青山。
台岳石为梁,苔滑水湍激。应真所游处,林杪飞杖锡。
遂令山木閒,变现如所历。扶疏冠琪玉,不受霜雪滴。
当其含蕊时,知状曾目击。端如尊者相,相呈咸可觌。
掌合貌甚恭,头光不加幂。升高真蹑虚,集菀聊憩寂。
枝栖过三宿,神通渺难测。不于下成蹊,俗眼何曾识。
四皓共木奴,大槐荫土国。孰非梦幻閒,昧者徒自惑。
况此方广徒,衲身岂人力。我有一瓣香,敬为千百亿。
漂摇风雨中,此地何偪仄。向来专一丘,不受山庭勒。
盘踞来药寮,使我亲封植。清泉堪晚漱,甘露充朝食。
埽除有浮屠,高下宜降陟。稽首达声闻,应供毋难色。
穷阴不觉暝,远岸系轻舟。雁影霜天月,芦花海气秋。
镫残搔短鬓,酒尽揽征裘。欲问蕲王迹,寒潮咽暮流。
宛是当年载酒时,一湾春水映疏篱。山花莫讶人非昔,且属东风爱惜吹。
涅臂盟心骨已枯,尚留双冢耸西湖。千秋正气钟于是,八月胥涛怒有馀。
枭獍竟逢南渡主,熊貔翻为北庭诛。寝宫恰面吴山立,那许人图立马图。
六十衰翁血打围,深山赤手搏熊罴。子孙只解相鱼肉,辛苦知他为阿谁。
髯张元是人中雄,喜如俊鹘盘秋空。怒如怪兽拔古松,老我不敢婴其锋。
更著短周时缓颊,智囊无底眼如月。斫头不屈面如铁,一说未穷复一说。
勍敌相扼已铮铮,二豪同军又连衡。屏山直欲把降旌,不意人间有阿经。
阿经瑰奇天下士,笔头风雨三千字。醉倒谪仙元不死,时借奇兵攻二子。
纵饮高歌燕市中,相视一笑生春风。人憎鬼妒愁天公,径夺吾弟还辽东。
短周醉别默无语,髯张亦作冲冠怒。阿经老泪如秋雨,只有屏山拔剑舞。
拔剑舞,击剑歌,人非麋鹿将如何。秋天万里一明月,西风吹梦飞关河。
此心耿耿轩辕镜,底用儿女肩相摩。有智无智三十里,眉睫之间见吾弟。