余生今赴迩英朝,似说夔龙许续貂。
枯卉遂承新雨露,苍鹰应识旧云霄。
废兴须信关时命,劳逸谁能问贯条。
十载山林劳梦寐,五更天仗听箫韶。
冉冉秋序,肃肃霜露。蓄我旨酒,召我亲故。鸟欢同林,水欢同源。
矧我同乡,胡能弗敦。耀灵西藏,明灯在室。更长夜良,可以继日。
园有艺菊,庭有树兰。秋芳是悦,春荣曷观。高陵可升,海水可测。
出门异路,安知南北。生年几何,去者日多。子不我乐,听我短歌。
自有三山镇京口,形势跨绝东南山。江吞海吐互变见,参天峙地何巑岏。
凭风倒影万楼阁,动摇缥缈虚无间。色开岛上金银阙,气接天中龙虎关。
我从唐翁画图见,大夫指点三山宴。仙人骖鸾倏来往,烟鬟雾佩流云霰。
江桃千春一放花,海桑亘古终难变。开图为雁长生词,却讶丹青山水奇。
白浪闪灼金芙蓉,青天静拭青琉璃。蓬莱下用六鳌载,缑岭遥将双凤骑。
地灵生人本非偶,祷尼降岳理亦有。大夫家住三山口,綵衣归来奉翁母,愿言寿比三山久。
城西草堂日无事,广文先生骑马至。先生雅性嗜林壑,为爱吾庐有幽意。
长溪风起寒日冥,晚云含白冬树青。山城沽酒不易得,为尔且系双银瓶。
先生好吟近颇酷,手书佳句已盈轴。灯前朗咏三十篇,一一徽音中金玉。
顾予疏陋非良俦,感君过野常优游。城中岂无万户侯,金盘玉馔不少留。
从来富贵安足慕,水上浮沤草头露。君不见贾生自负洛阳才,南迁且作长沙傅。
酌君易州之清酝,被君吴阊之纤缟。男儿二十无所成,腰肢一半没青草。
趁轻健,买騕褧,哭声多,笑声少。黄金荡尽君莫嗔,古来饿杀几贤人。
白衣山人入山去,黄衣山人留不住。临别无言还有心,有言不似无言深。
山深人远心只尺,云去云来本无迹,相见无期两相忆。
凉风西来天气清,云飞水落山峥嵘。发肤剥削棱骨生,鲜芳烟悒成枯茎。
百虫哀号百窍鸣,凡有形色皆不平。成之孔艰坏厥轻,羁人含愁起夜行。
列星满天河汉横,繁思攒心剧五兵。天高何由达其情,归来托梦通精诚。
临觞不辞,当歌不悲。明月迟空,天汉离离。南有玉衡,北有营室。
明明两间,达者自逸。鸿雁惊霜,飞必有乡。鴳雀栖迟,东西回翔。
登山善疑,临水善忆。古人有心,千秋不测。东望碣石,大海环之。
横波施楫,谁能代持。陈馀绝交,冯衍悲老。佩玦千金,轻丧其宝。
剖臆出心,与天而游。回风在御,何用繁忧。
我适越,君适秦。
舟挂越帆犹柳下,马回秦首更江滨。
江滨绿柳多烟颦,岸下碧水生风鳞。
四海交游不易得,一州云月聊相津。
向来君亦何为者,空自红生满袖尘。
君行无遽行,感我思古人。
诗礼谩撩颇牧笑,弓刀自取荀杨嗔。
君不见赵璧生还燕图死,轻把关心不顾身。
又不见鸿门舞罢已成陈,怒撞玉斗岂无因。
夫谁击笏血未泚,或者明年贵买臣。
题柱高司马,弃繻壮终军。
君去几时回,此别休怆神。
百万呼卢银烛夜,十千买酒玉楼春。
跨马出郭门,马疾不俟鞭。长跽挽君马,听我歌一言。
凉风戒芳树,白露凄寒蝉。君子有所思,远游及幽燕。
在家人所爱,去家人所怜。朝饔不及飧,岂得恋膝前。
下有黄口儿,上有沧浪天。今时何清廉,尽室难远迁。
但见被云锦,麻枲无弃捐。独行多辛苦,加餐以延年。