曈(tóng)曈太阳如火色,上行千里下一刻。
出为白昼入为夜,圆转如珠住不得。
住不得,可奈何,为君举酒歌短歌。
歌声苦,词亦苦,四座少年君听取。
今夕未竟明夕催,秋风才往春风回。
人无根蒂时不驻,朱颜白日相隳(huī)颓(tuí)。
劝君且强笑一面,劝君且强饮一杯。
人生不得长欢乐,年少须臾(yú)老到来。
初升的太阳颜色像火一样,上升千里只需一刻。
太阳出来就是白昼,沉没就是黑夜。浑圆的太阳运转起来像旋转的珠子一样不停息。
停不住的太阳啊,我能把你怎么办呢。只好举起酒杯来唱一首短歌。
歌声愁苦,吟唱的词也是愁苦的。在座的少年们请听好。
今天还没有过完明天就紧催着要来了,秋天刚过去春天又来了。
人生漂泊时光荏苒,美丽的容颜和时光一样总是很快消逝。
劝你勉强笑一笑,劝你勉强喝一杯。
人的一生得不到长久的欢乐,青春年少的时光总是过的很快,老年很快就来了。
曈曈:闪烁的样子,一般形容日出时。
朱颜:红润美好的容颜。隳颓:衰败、毁败。
须臾:一会儿,片刻。
清风来无边,明月翳复吐。
松声满虚空,竹影侵半户。
暗枝有惊鹊,坏壁鸣饥鼠。
露叶耿高梧,风萤落空庑。
微凉感团扇,古意歌白紵。
乐哉今夕游,获此陪杖屦。
传家诗律细,已自过宗武。
短诗膝上成,聊以感怀祖。
四郊无警被桑麻,洙水源头旧是家。
爱客屡悬高士榻,开荒宁种故侯瓜。
酒边病减知弓影,灯下歌长拂剑花。
闲却阵图云鸟势,看山随处岸乌纱。
遁甲爰皇里,星占太乙宫。天门开奕奕,佳气郁葱葱。碧落三乾外,黄图四海中。邑居环若水,城阙抵新丰。玉槛昆仑侧,金枢地轴东。上真朝北斗,元始咏南风。汉君祠五帝,淮王礼八公。道书编竹简,灵液灌梧桐。草茂琼阶绿,花繁宝树红。石楼纷似画,地镜淼如空。桑海年应积,桃源路不穷。黄轩若有问,三月住崆峒。
乡人不识识乡音,欲问先看泪满襟。岂是不知儿女态,天涯孤客易伤心。
海族群吹浪,疆臣远负戈。田功相与劝,水利至今多。
垂柳家家树,回流处处科。白头遗老在,怀德涕滂沱。
薄暮游山观,天低逼少微。地偏人到少,仙去鹤来稀。
远岫收残雨,深林翳落晖。不缘簪绂绊,容与待忘归。
吾宗贤叔父,穷壤一全人。欲义终取义,求仁果得仁。
夜常形梦寐,昼亦想精神。寄语贤孙子,天知我一真。
艮不获其身,人无监流水。
畎亩义惓惓,时止非吾止。
欲寻仙岛胜,故作此浮槎。风外青帆捷,烟中白鸟斜。
沧洲夜吟月,阆苑晓看花。