秋风袅袅雁飞初,千里京华一纸书。史馆声名綦叔厚,文园消渴马相如。
扁舟半夜难乘兴,杯酒经年叹索居。久阙报章非为懒,颍滨无计觅双鱼。
流水西郊路,谁寻净域游。我思偕贾岛,君意及汤休。
山小行来曲,松高坐处幽。斜阳说半偈,红叶寺门秋。
撮发从游成潦倒,拍肩话旧叹蹉跎。
年来对酒诗狂减,老去伤时愁绪多。
顾我曳裾今尚尔,念君求禄竟如何。
不应例合俱穷踬,造化儿痴故作魔。
一带长堤柳数行,两峰山色下河梁。画师最是碧翁巧,添个飞鸦趁夕阳。
札克丹营气萧爽,沙坡澶漫连平壤。诸蕃游骑争驱入,雾鬣风鬃恣来往。
呼韩晚上羊臛羹,幔城合奏琵琶筝。曲终更呈舞马戏,奚官碧眼虬髭狞。
鞭鞘一拂马齐纵,附尾缘鬃不施鞚。千夫疾跃万夫唱,雪花旋卷尘飞霿。
注坡蓦涧走侁侁,舞袂交竿捷有神。忽然坠地势惊绝,双如健鹘翻轻身。
举后蹶前双制拽,凌虚制变争尾发。马间出入马不知,逸态雄姿转相发。
至尊一顾神浺瀜,人马咸资控驭工。少府金钱服官绮,拜恩蹈舞擎归笼。
卡轮竞出寻荒垒,筚篥唤风山月起。御营镫火灿华星,万丈烟光夜凝紫。
菊花开晚过秋风,闻道芳香正满丛。
争奈病夫难强饮,应须速自召车公。
巾箱饲雀玉环贻,夫子关西誉望驰。白璧青蝇宁有玷,黄金黑夜岂无知。
三鳣讲席生前兆,一鸟关亭死后悲。太尉传家清德在,侍中强项有孙枝。
畏路风波险,平安寄汝笺。晨昏劳定省,琐屑累周旋。
诗礼传家旧,文章报国先。弟兄俱努力,南北望拳拳。
折取茱萸当柳条,送君明日上兰桡。望乡惜别分南北,并作离魂一夕销。
寒梅我故人,岁必以文会。
涴墨尚可覆,未知凡几醉。
晚乃得此诗,山灵以为最。
置身风月上,出语色香外。
驾言孤绝处,坏枝委颠沛。
悬崖折披竹,断涧强病桧。
穷交仅如此,过是藐无辈。
碧眼苦好奇,於焉有深嗜。
迎长得一花,以为时可矣。
遂若天下春,笔头顿生气。
我属闭关日,一枝偕寤寐。
敢贺微阳来,尚虞坚冰至。
结束果何在,飘零初不计。
政恐负岁寒,或为识者喟。