一枝红艳出墙头,墙外行人正独愁。长得看来犹有恨,
可堪逢处更难留。林空色暝莺先到,春浅香寒蝶未游。
更忆帝乡千万树,澹烟笼日暗神州。
温谷寒林薄,群游乐事多。佳人蹀骏马,乘月夜相过。
秀色然红黛,娇香发绮罗。镜前鸾对舞,琴里凤传歌。
妒宠倾新意,衔恩奈老何。为君留上客,欢笑敛双蛾。
孤城抱大江,节使往朝宗。果是台中旧,依然水上逢。
京华遥比日,疲老飒如冬。窃羡能言鸟,衔恩向九重。
畴昔同声友,骞飞出凤池。风云一荡薄,日月屡参差。
此别黄叶下,前期安可知。谁怜楚南树,不为岁寒移。
山园晴眺望,风花日暮稀。迟此花间饮,犹得送春归。
在家情已疏,出家终不恶。不有清净缘,云何脱徽索。
我昔志婚宦,谓足世味乐。颠倒十年间,如蚕竟自缚。
业已无奈何,劝汝莫莫莫。一沤非全潮,起灭皆妄作。
当知是身浮,流浪恐非托。伎俩百不好,摄念乃初学。
如病求真医,安心是良药。
客路逢初度,家山怆梦思。风尘催我老,门户仗君持。
深柳堂前树,双雏膝下儿。还应念行役,归去那能期。
自作黔娄妇,饥寒二十年。功名蕉覆鹿,岁月箭离弦。
乞食依长铗,还家少薄田。穷途吾不悔,累汝卜金钱。
空城哑哑啼饥乌,夕照明灭残垒孤。安阳旧事记仿佛,驱马来过心踌躇。
卿子冠军非丈夫,策人何智身何愚。一朝拜将握兵柄,四十六日留中途。
猛虎贪狼尽劲旅,下令欲杀胡为乎?秦强赵弱俨指掌,赵灭安见秦可图。
如何筹划不及此,饮酒高会方欢娱。军中士卒食半粟,天寒冻饿无完肤。
重瞳旁耽叱咤起,快论侃侃良非诬。帐中晨起忽见杀,诸将谁敢相枝梧。
吁嗟兵卫等儿戏,即此已可知其余。当时渡河壁钜鹿,未必不被章邯屠。
矫杀固然有定罪,自取僇辱非人诛。我闻用兵贵神速,或骄或慢皆可虞。
高谈毕竟成空虚,游魂寂寞依荒芜。坐而运策不如义,此语千载资胡卢。
相梦如相见,相思去后频。旧时行处断,华发别来新。
浪动三湘月,烟藏五岭春。又无归北客,书札寄何人。