杖策出蓬荜,浩歌秋兴长。北风吹荷衣,萧飒景气凉。
通逵抵山郭,里巷连湖光。孤云净远峰,绿水溢芳塘。
鱼鸟乐天性,杂英互芬芳。我心独何为,万虑萦中肠。
履道身未泰,主家谋不臧。心为世教牵,迹寄翰墨场。
出处两未定,羁羸空自伤。沈忧不可裁,伫立河之梁。
晚归茅檐下,左右陈壶觞。独酌复长谣,放心游八荒。
得丧同一域,是非亦何常。胡为苦此生,矻矻徒自强。
乃知杯中物,可使忧患忘。因兹谢时辈,栖息无何乡。
宛洛佳遨(áo)游,春色满皇州。
结轸(zhěn)青郊路,迥(jiǒng)瞰(kàn)苍江流。
日华川上动,风光草际浮。
桃李成蹊(xī)径,桑榆荫道周。
东都已俶(chù)载,言归望绿畴(chóu)。
早晨新亭渚边停车小憩,一眼望去郊外春色迷离,让人砰然心动,这满城胜景可媲美汉时的繁华古都啊!
将车停在东郊路边,远望长江,已被黎明曙光染上了一层苍茫之色。
红日冉冉升起,道道霞光铺洒江面,远远看去,波光粼粼;晨光中的青青草原迎风招展,宛如春日风光浮现在青草绿叶之上般,煞是可爱。
花开正浓的桃李树下已被踏出条条小径,红日高照,桑榆树影布满大道。
郊游即将结束已准备上车回城,归途遥遥之中,仍止不住的把目光投向绵延无际的绿畴。
徐都曹:徐勉,字修仁,是谢朓的朋友。新渚:即新亭渚。新亭为东吴时所建,在都城建康的郊外。宛洛:指宛县和洛县。宛县是南阳郡治所在,汉时有“南都”之称。洛阳是东汉的都城。皇州,指都城建康。
结轸:停车。轸,车箱底部的横木,亦作车的代称。迥瞰:远望。
俶载:指始事,开始从事某种工作。
我画蓝江水悠悠,
爱晚亭上枫叶愁。
秋月溶溶照佛寺,
香烟袅袅绕经楼。
每对春风竞吐芳,胭脂颜色更浓妆。含羞自是不言者,从此成蹊入醉乡。
半檐斜月人归后,一枕清风梦破时。
无奈梨花春寂寂,杜鹃声里只颦眉。
日暖风和明媚天,最宜吟咏入诗篇。
庭花吐蕊红如锦,岸柳飞花白似绵。
深院雕梁巢燕返,高林乔木谷莺迁。
韶光正近清明节,花坞楼台酒旆悬。
看花无语泪如倾,多少春风怨别情。
不识玉门关外路,梦中昨夜到边城。
逍遥卧山馆,久已谢劳生。春和不与较,安得驻君行。
昔会殊可乐,今归岂忘情。所乐去如扫,有情纷若萦。
引领望河桥,双舟鲜且轻。扬州看红药,雎边弄朱樱。
频羡君此游,梦寐过吴城。谁知一感别,聊复乱吾清。
我昔泛归艇,逍遥下湘川。愿言觌开士,为我断攀缘。
不识达摩老,谁将言句传。幽林得邂逅,故步空嚣然。
迩来齐山下,乃在青溪边。一径虽甚微,松竹上参天。
白云本无迹,作巢类乌鸢。上下绝人籁,由来在山颠。
朝炊一盂饭,夕寄一榻眠。委羸岂无事,亦爇炉中烟。
久已净诸业,自然忘盖缠。此身与此世,影响寄馀年。
时有佳客至,相与傲林泉。客去后孤坐,隐隐风中弦。
云雾为衣月作裳,天坛独自礼虚皇。龙收古剑沈秋水,鹤识神丹起夜光。
金井有声惟坠露,玉阶无色乍凝霜。无端下界松风动,又欲飘然上凤凰。