万里翩翩度碧虚,月明送影意何如。
也知一向郎边过,自是多情少寄书。
总角从君游,头颅各如此。十年中乖异,暂聚差可喜。
浃旬互送迎,积怀不暇理。社燕与秋鸿,途遇空尔尔。
上林君一枝,天涯我万里。意行无近远,我梦亦如是。
时时把君臂,依依见文史。境过一欠伸,中宵披衣起。
人言作郡乐,作郡真不美。列城掩孤聪,万夫丛一指。
人善无足云,人过我先耻。人求我恐后,人取我所鄙。
不解效脂韦,那能利爪嘴。簿书日纠缠,祸害相依倚。
以此念家山,键户合扫轨。况有老兄弟,至乐谁得似。
对状风雨中,鸡鸣殊不已。
黄鸡催唱晓玲珑,尺五飞来紫禁中。遂使尧言布天下,始知汉诏感山东。
金瓯已付经纶手,玉烛均调鼎鼐功。人囿太平无事日,村村粳稻飐香风。
晓星独挂结麟楼,三殿风高药树秋。
玉笛数声飘不住,问人依约在东头。
宿鸟翩翩落照微,石台楼阁锁重扉。
步廊无限金羁响,应是诸司扈从归。
幽阁焚香万虑凝,下帘胎息过禅僧。
玉堂分照无人后,消尽金盆一碗冰。
结屋此山间,柿阴浓昼暑。云从岩际来,向我窗中伫。
北上最高峰,下瞰临何许。爱彼南涧松,去濯清泠渚。
时来石上坐,月下闻樵语。风雨涧香过,石田响禾黍。
西阁日将夕,川原生暮烟。远林归倦鸟,枯叶抱寒蝉。
野岸渔罾外,秋风戍垒前。故人应念我,定有尺书传。
玉腰曾傍杳林隈,芳草斜阳舞几回。香冷仍然依晚菊,魂痴犹是伴寒梅。
霜天月晓寻花去,风雪灯残入梦来。何处冷笺摊一幅,滕王图画写低徊。
昏昏终日梦入泥,瞥见雕梁燕双栖。九十韶光何处是,桃花无语夕阳西。
台中鼠子直须谙,信足跳梁上壁龛。倚翻灯脂污张五,
还来啮带报韩三。莫浪语,直王相。大家必若赐金龟,
卖却猫儿相报赏。
永兴书传右军法,碑楷无过孔庙堂。西安城武重勒石,善本旧推荣蔡张。
吾斋墨缘幸萃合,敢例三箧收遗亡。先生长歌昔题记,为我载赓银印章。
谢表兼摹群玉刻,篆书八字衔具详。黄银印出晋内史,三百年后传有唐。
官以人重印千古,那数会稽骠骑王。玉麟牢锁有谁见,异代出作虞书祥。
琼文照耀石墨字,光怪所聚神鬼藏。当时奇秘忍轻与,山阴遗韵东观扬。
银青光禄添故事,宝带不换梁公房。乃知精灵契翰墨,鹤口铜砚殊轻偿。
惜哉金石就沦绝,后人数典徒煌煌。我今前后三旧拓,并此临卷珍琳琅。
何殊永兴书石罢,永和文物归佩攘。牙签犀轴锦装褫,要附至宝缄青箱。
虞戈夜烛牛斗气,苏斋妙迹争腾芒。陶镕顽钝受心印,庶免算子诃香光。