爱此白石梁,况对桥上月。携手素心人,而于此中别。
归来明月还照我,光湿瑶阶露华堕。疏钟不鸣偶回顾,严城层层巳深锁。
水柔逐器知难定,云出无心肯再归。惆怅春风楚江暮,鸳鸯一只失群飞。
醉别千卮不浣愁,离肠百结解无由。蕙兰销歇归春圃,杨柳东西绊客舟。聚散已悲云不定,恩情须学水长流。有花时节知难遇,未肯厌厌醉玉楼。
秦楼几夜惬心期,不料仙郎有别离。
睡觉莫言云去处,残灯一盏野蛾飞。
白鹤巢兮丹井空,蓬山杳兮烟霞蒙。
陵谷变兮今古,木叶下兮秋风。
飞仙去兮朝太微,黄冠野服兮以游以嬉。
餐霞卧月兮世不我违,与世涤映兮天门可驰。
苍龙嗥兮云漫扉,石泉冽兮山芋肥。
俯仰宇宙兮日月蔽亏,灵秀回薄兮野芳呈姿。
山中之乐兮万化莫移,仙人不来兮隐者曷归。
草色随骢马,悠悠同出秦。
水传云梦晓,山接洞庭春。
帆影连三峡,猿声近四邻。
青门一分手,难见杜陵人。
你骑着青骢马,沿着长满青草的小路,从秦地出发,一路远去。
眼前的流水,宛如涌动着云梦楚地的晨意,身旁的山川,仿佛绵延着洞庭湖畔的春色。
你的小船仿佛已经走到了三峡,凄清的猿叫声从四面传来将你包围。
唉,你这一走,想再见我恐怕就很难了!
东风柳线长,送郎上河梁。未尽樽前酒,妾泪已千行。
不愁书难寄,但恐鬓将霜。望怀白首约,江上早归航。
东风柳线长,
送郎上河梁。
未尽樽前酒,
妾泪已千行。
不愁书难寄,
但恐鬓将霜。
空怀白首约,
江上早归航。
孤帆片月欲交飞,尘土三年不上衣。此意近来难说与,浩歌天际约秋归。
南岳古般若,自来天下知。翠笼无价寺,光射有名诗。一水涌兽迹,五峰排凤仪。高僧引闲步,昼出夕阳归。