饯行诗意厚,惜别独筵重。解缆城边柳,还舟海上峰。饮猿当濑见,浴鸟带槎逢。吏隐应难逐,为霖是蛰龙。
迟迟兮去鲁,居是邦兮,爰念父与母。临沂泗兮未济,望龟山兮有渰其雨。
津则有舟兮车则在道,先生轨辙兮孰履其武。道之不行兮命矣夫,周旋天下。
钟鼓严更曙,山河野望通。鸣銮下蒲坂,飞旆入秦中。
地险关逾壮,天平镇尚雄。春来津树合,月落戍楼空。
马色分朝景,鸡声逐晓风。所希常道泰,非复候繻同。
清颍去无极,悠悠楚甸深。人家半临水,村径曲穿林。
积雨犹行潦,荒烟易夕阴。夜凉淮浦月,寂莫照边心。
十二全齐势,兴亡俯仰中。地倾潍水北,山断穆陵东。
破冢馀残甓,荒蹊足转蓬。燕齐旧悬隔,不接马牛风。
苡珠散遗胄,我姓出冯翊。空闻华山名,未始见颜色。
三峰擢觚棱,经眼但石刻。那知玉井莲,香落清渭北。
巅崖划变转,势走关辅窄。岂无爱山人,不解傅粉墨。
多才曲江裔,公暇日招揖。归装贮新图,尚带烟雾湿。
明窗一传玩,恍若到乡国。我生随宦游,久作东南客。
有田泰山下,绕屋皆泉石。怀恩恋官廪,老大归未得。
况复秦川遥,便恐此生隔。崚嶒苍烟面,只许画中识。
诗成持送君,想像三叹息。
莎衫筠笠(lì)。正是村村农务急。绿水千畦(qí)。惭愧秧针出得齐。
风斜雨细。麦欲黄时寒又至。馌(yè)妇耕夫。画作今年稔岁图。
莎:蓑,草衣。“莎”“蓑”音同借用。惭愧:感幸之辞,犹说“侥悻”。
馌:往田里送饭。稔岁:丰年。
一叶野人舟,长将载酒游。夜来吟思苦,江上月华秋。
晓露满红蓼,轻波飏白鸥。渔翁似有约,相伴钓中流。
万象供吟景不悭,文穷催入鬓毛斑。
谭犀岂止退三舍,识豹仅能窥一虨。
水落旧痕溪石出,风收新雨岭云闲。
湖山千里无逃景,都入骚人卷轴间。
濑浅维舟远,山纡引路徐。
相寻恐不见,相见喜何如。
积雪村村断,斜阳树树疏。
门人供宿酒,中馈炙枯鱼。
岁事将归客,衰迟渐及予。
松声动高阁,风叶乱残书。