江风何太恶,病骨苦相侵。去水分歧路,还舟即旧林。
寒城橘柚熟,霜岸鹡鸰吟。物色今如此,偏悬北望心。
飞篷迅于箭,触浪响如雷。风烟不可住,归梦空悠哉。
慌然赤城去,暂向郁州来。喜有梁鸿在,秋风次第栽。
儿时吾亦寄君州,细细听君说旧游。
处处绿波通酒巷,女郎多在采菱舟。
众草穿沙芳色齐,蹋莎行草过春溪。闲云相引上山去,人到山头云却低。
五陵春色泛花枝,心醉花前远别离。落羽耻为关右客,成名空羡里中儿。都门雨歇愁分处,山店灯残梦到时。家住洞庭多钓伴,因来相贺话相思。
风竹萧萧昼掩门,久无筇屐破苔痕。忽传江上青衫客,来访溪南黄叶村。
千里相思劳仲悌,一人知己感虞翻。文章自是吾生事,试与高贤共榻论。
天落长河燕尾分,一篙新涨浩无垠。孤蒲叶矩平涵绿,杨柳风微细蹙鳞。
棹倚沧州迷蜃窟,鸥眠红雨落花津。应知巴蜀消残雪,万里流来一样春。
淡月笼春沙,幽禽弄寒竹。烟际灭孤帆,江天自寥廓。
天台罹洚水,平陆几成渊。
经理阅再祀,民瘼犹未痊。
将令田里安,须得牧守贤。
畴咨能俾乂,佥曰蓬莱仙。
君侯宽且明,履节金石坚。
吏事素精敏,公心无党偏。
分符膺重寄,为政将奚先。
租赋盍蠲减,狱讼无淹延。
奸黠须禁戢,阨穷当悯怜。
庶销愁叹声,播作谣颂传。
使华闻有命,丹书下日边。
复使兹郡民,鼓舞戴二天。
政成彻丹扆,驿召归甘泉。
嗟予十载间,稠叠同班联。
学馆暨郎省,昕夕相周旋。
喜君驾朱轓,恨我违英躔。
同寅举饯觞,佳句联华笺。
枯肠强搜索,缀缉仅成篇。
王生非狂者,乃以善哭称。每至欲悲时,不閒醉与醒。
音词初恻怆,涕泗随纵横。问之无所言,坐客笑且惊。
王生不暇恤,若出诸其诚。嗟我与生友,此意犹未明。
丝染动墨悲,麟亡伤孔情。韩哀峻岭陟,阮感穷途行。
涕流贾太傅,音抗唐衢生。古来哭者多,其哭非吾名。
生其偶然欤,何苦摧神形。如其果有为,为尔同发声。