北客南来十五春,今年春雪妙洪钧。
梅花著子无堪比,柳絮藏条未有因。
何限萌芽烦蹙缩,几多峰岭倦颦伸。
红桃頮面还添粉,翠竹垂头讵辱身。
争似松枝擎蒨绚,恰如桂魄净埃尘。
无人敢琢非牢玉,有客曾歌是烂银。
一夜东风吹地匝,四檐甘雨落阶匀。
天公变化谁能测,坐看郊原景物新。
千年鹤表映溪滨,一代鸿文动至尊。
仕路低徊唐老杜,才名合沓汉公孙。
家风不减太丘令,盛事何如通德门。
肯把浮荣衒流俗,欲遗典则到仍昆。
此亭形胜压东州,吴越山川日夜浮。
万顷怒涛胥愤烈,一舠明月蠡风流。
悲鸣华青千年鹤,缥渺沙洲数点鸥。
倦客来游空吊古,那堪更桌子高楼。
羡杀村居好,经年绝是非。牛羊归晚径,鸡犬散朝晖。
露坐分藜榻,郊行解葛衣。城居苦嚣隘,来此即忘归。
知几当日挂冠回,长别薇垣与柏台。疢疾在躬虽作楚,权谋转首又成灰。
鹤将野性难求友,兰抱天馨不藉媒。人品百年无定论,急流勇退是英材。
殷璠裁鉴英灵集,颇觉同才得旨深。
何事后来高仲武,品题间气未公心。
风骚如线不胜悲,国步多艰即此时。
爱日满阶看古集,只应陶集是吾师。
耻将官业竞前途,自爱篇章古不如。一炷香新开道院,
数坊人聚避朝车。纵游藉草花垂酒,闲卧临窗燕拂书。
唯有明公赏新句,秋风不敢忆鲈鱼。
从前相辅皆频出,独在中书十五秋。
太岳汾阴封祀了,这回好共赤松游。
北苑罗裙带,尘衢锦绣鞋。醉眠芳树下,半被落花埋。
天地机藏一束书,几回欲授又踌躇。汉家四百年天下,都在鸡声未唱初。