有酒幸借我,无酒还须酤。丹灶火正红,养我老病躯。
念子知我素,青丝系玉壶。四体三字母,得之苏竹湖。
慇勤送清江,儿孙学步趋。端阳在伊迩,黄雄泛菖蒲。
南下荐先茔,顾子同欢娱。我将弹冠出,来岁知同无。
避俗非遗世,无材合背时。
独居如我僻,幽事与心宜。
暮雨喧茶臼,秋山落研池。
临风闻伐木,犹自动遐思。
昔人已乘白云去,旧国连天不知处。思量费子真仙子,从他浮世悲生死。
黄鹤一去不复返,光阴流转忽已晚。
天涯独客久不归,昼思夜梦如无依。岂知碛雁有常候,秋南春北来去飞。
一行乍见落日远,数声或度重云迟。去年江淮水淹溢,十室九户民苦饥。
心知稻粱谋不易,嗟尔何处衔芦肥。幸因地暖避冰雪,得返朔塞鸣毋悲。
东风二月花发时,走马亦有游侠儿。酒垆饮罢出门笑,弓箭在腰何所之。
秋雨打孤篷,游子中夜觉。篝镫凄以凉,百物下寥阔。
闸口何嗷嘈,一夜积涛蹙。抑扬疑远近,往返杂歌哭。
低吟不能长,万感满胸曲。想见故山阿,流泉灌茅屋。
荷锄觇远脉,濯足乱新绿。幽期隔尘沙,岁月惜局促。
南莼久思张,北士不轻陆。乡思逐推迁,羁愁震耳目。
此身尚惝恍,所宅亦未卜。壮齿不恒居,古言有三复。
起弄明月流,湿光滴衣幅。
关山一片月,扬彩射金微。
胡马中宵动,天街七晕围。
将军横塞角,少妇捣边衣。
为有刀头望,长看破镜飞。
关山片月迥含秋,万古长悬青海头。
愁杀清光照沙碛,秦时白骨未曾收。
鹊镜容消只自知,碧云黄叶动离思。
闲愁紫袖衫前色,旧恨青春树上丝。
《子夜》有情新乐府,伤秋多病送归辞。
江头八月西风起,寥廓天高鸟度迟。
沙碛(qì)秋高苑马肥,哀笳(jiā)一曲塞云飞。
南都儿辈应相念,过尽征鸿犹未归。
茫茫沙漠,秋高气爽,马匹肥壮,悲哀宛转的笛声吹奏着。
南方的将士们应该想家了吧,如同远飞的大雁还未回家。
沙碛:沙漠。苑马:西域大苑所产的马。
一叶江头枫叶丹,秋容惨淡客悲酸。
蛩声雨后长门怨,雁影风前行路难。
无处著愁嫌地窄,有时舒眺见天宽。
最怜人道苏州月,三度中秋一度看。