三月全无一日晴,密云疏雨满山城。公家正放输粮榜,民舍不闻打稻声。
草色欲将官廨没,溪流直与野桥平。坛祈庙祷浑閒事,恤政多端先薄征。
邂逅旧惭无半面,追随今恨只三旬。高才锋颖凌长剑,和气舒迟压九春。
百里莫言犹偪仄,三年亦可薄经纶。古丹应有遗方在,好使灵功被此民。
春风徘徊来何时,花光还破小桃枝。
不因出城见花树,春到人间殊不知。
昔年逢花便买酒,看花走马犹嫌迟。
花傍不醉不肯去,醉到春归花已飞。
谁怜官绂少风味,入春未拈金酒卮。
岂惟花少醉亦少,当时故人今更稀。
树头啼鸟唤眠觉,无数柳绵飞入袍。
乱花绕屋水光动,碧虹漏窗春日高。
乳雀趁飞玉蛱蝶,娇鸦啄落金樱桃。
倚栏正欲破閒闷,听得酒声鸣小槽。
木渠远自西山来,下溉万顷民间田。
谁谓一石泥数斗,直是万顷黄金钱。
去年出谷借牛耕,今年买牛车连连。
须知人力夺造化,膏雨不如山下泉。
雷公不用苦震怒,且放乖龙閒处眠。
安得木渠通万里,坐令四海成丰年。
淮甸西头寻禹迹,维州硖石见辀暾。石从厚地分双壁,峰合遥天注一门。
洞泊雨添波浪涌,川陂云接树林昏。会脩故垒防津要,不使奸雄事并吞。
渊明非达士,乞食拙言词。谁知我辈人,佳处正在兹。
所化果何物,持来复是谁。山前小麦熟,行矣今其时。
尽道春多雨,伤摧花鸟空。不知春态度,尤在绿荫中。
谁知春事妙无穷,费尽东君多少工。朝来再绕朱栏看,独有淮阳一朵红。
门外江南道,潇然谁与同。禅心达生死,道眼识穷通。
聊为机缘起,悬知色相空。有人真勇退,不到急流中。