边城与明月,俱在关山头。焚烽望别垒,击斗宿危楼。
团团婕妤扇,纤纤秦女钩。乡园谁共此,愁人屡益愁。
关山陵汉开,霜月正徘徊。映林如璧碎,侵塞似轮摧。
楚师随晦尽,胡兵逐暖来。寒笳将夜鹊,相乱晚声哀。
梅竹萧森露井旁,断猿空叫月如霜。
竹从孕节生来苦,梅到飘魂死亦香。
日暮微风起,菰蒲叶有声。晚烟横古渡,皓月满荒城。
渔火前村暗,疏钟远寺鸣。篷窗镫独伴,孤客不胜情。
野草凄凄经雨碧,远山一抹晴云积。午睡觉来愁似织。孤帆直,游丝绕梦飞无力。
古渡人家烟水隔,乡心缭乱垂杨陌。鸿雁自南人自北。风萧瑟,荻花满地秋江白。
黄鹤楼头鹤不归,隔江云气挟山飞。盘空急雨垂天下,入望长帆到岸稀。
水鸟带烟投别树,风豚吹浪撼危矶。道人移榻西窗近,爱听江声接卧帏。
朔(shuò)方三度重阳节,河曲干旌(jīng)岁岁忙。
鬓发已甘尘路白,菊花犹送塞垣黄。
中丞疏有回天力,太宰功兼蹜(sù)地方。
云外好呼南去雁,系书先为报江乡。
朔方三度重阳节:在宁夏过了三次重阳节。河曲:黄河。干旌:旌旗的一种。以五色鸟羽饰旗竿,树于车后,以为仪仗。
太宰:官名。明朝为吏部尚书的别称。蹜:形容小步快走。《万历朔方新志》作“缩”。
系书:谓缚帛书于雁足以传音信。江乡:多江河的地方。多指江南水乡。
秋风萧瑟静埃氛,边雁迎风响咽群。瀚海应嫌霜下早,湘川偏爱草初薰。芦洲宿处依沙岸,榆塞飞时度晚云。何处最添羁客恨,竹窗残月酒醒闻。
学首求师久剑潭,岂缘枯朽预儒涵。
致知事业同归理,克己工夫判立谈。
未借老商颜笑一,已偕韩氏俗重三。
过庭若问论诗礼,应问从谁学指南。
贪夫宜徇财,烈士悔徇名。求财与市名,溪壑瘉不盈。
身存则蠖屈,言大为鲵鲸。先难后无获,岂为求非诚。
通辞既款款,卜兆见庚庚。自古有穷途,偏续阮步兵。
吞声求海曲,忍发惊人鸣。既来悔不去,将去悔此行。
我足不自裹,何当怨榛荆。乞米得握粟,施者等坻京。
非敢谢嗟来,幸不系死生。蔡子我同岁,长我为我兄。
喜我远方来,怜我侬且伧。赠我五百字,囊以诗为倾。
纂组审周密,揩击动噌訇。离人感吹笛,隅坐逢弹筝。
我今别子去,石田尚可耕。但恐荒所业,中夜犹怦怦。
饱暖失长策,咿唔留短檠。死豹终爱皮,过雁自有声。
戴天见北极,御风及东瀛。所苦不能饮,独醒非解酲。
偏同醉梦中,出话违世情。媚骨天靳我,嗫嚅事屏当。
虫鸟记翰螒,草{草草}识蓱苹。无能谈性道,操术难变更。
皂白何愦愦,眯色非使盲。轻重焉可欺,执权折厥衡。
生曾历灾难,分不当公卿。命蹇畴与造,人老成非精。
矜此七品官,远过万里程。为郎坐无资,废弃事易明。
方枘入圆凿,一纵交数横。为庸不受直,谓我心难平。
朔风扰客眠,触物徒鏦铮。焦卷忽得雨,岂有桑羊烹。
愆期负良媒,长愧蚩蚩氓。不尖逊古弼,所短殊晏婴。
俯仰道已拙,兀奡身终轻。临歧重太息,此愿将无成。
负气绝俗累,述穷学官清。一游误雁荡,三过别鹿城。
问子大荆道,惶恐与丁令。新潮浃水长,自与人送迎。
厌作海上沤,愿为幽谷莺,感子赠我言,我歌与子赓。
各有文字累,往复劳仆伻。未信五恨彭,且受三乐荣。
为贫固非病,筮困德在亨。明年傥相见,同餐秋菊英。