一片好诗如片月,半生愁杀镂冰公。
多情误心苦为乐,众体疑於异却同。
向度手抄方刻枣,数茎发在已如蓬。
江湖醉墨争驰骋,谁识冉灯夜夜红。
自昔中原歌有菽,教诲尔子期式谷。元亮虽有五男儿,衔杯委运拟恸哭。
余初鞠子苦艰辛,年近半百始诞育。壮儿孱弱且多疾,爱养娇痴徒碌碌。
目今年垂十九龄,胸次茫然真朴
桃门倚笑去年情。叶底最娉婷。杏靥羞红,梨腮怨白,柳眼更输青。
残脂断粉无寻处,花信总飘零。愁见幽窗,一丛寒玉,霜箨捲风声。
一点春痕透绛纱,新红催得画情赊。晓妆剩有胭脂水,较量枝头作杏花。
海门山头初日晴,西津渡口寒潮生。沙痕暗长岛屿没,但见渔舟纵复横。
江烟漠漠飞鸥鹭,著底寒鱼冷难捕。霜中渔父扣舷歌,明月芦花不知处。
我家书册代耕农,尚祝瓯窭亩一钟。
再筑金台端不昧,高悬水镜亦难逢。
亲闱动喜欣欣色,士论推公趯趯从。
好在黄花归荐寿,秋堂欢笑变春浓。
客中良夜月,恍若故乡明。玉镜光随满,银河影共横。
多情邀我饮,故意伴人行。天际清如水,依稀见五城。
时世重因循,师何独苦辛。洁斋徒众散,刚直里闾嗔。
游艺能济物,旧交多雅人。云山虽好住,住久转劳神。
锁江亭中一杯酒,坐看江云自奔走。涪翁去后七百年,尚爱新诗满人口。
我来戎州秋复春,却闭空斋卯还酉。逝将著屐访遗迹,偶厌褰裳涉清浏。
谁令突兀忽眼前,乐事今朝古无有。横江绝壁栖市阛,引策芳畦赴林薮。
筱聚莫莫掩蒙密,泉滴淙淙下幽黝。山前岭洞转谽岈,石上洼尊列窠臼。
惊开玉峡贯长风,兀立苍檐出重阜。行觞古意付流转,座客当时记谁某。
庙堂迁谪殊未厌,泉石风流良不朽。留题南渡各依稀,托迹西江何伧丑。
寓公宴坐本偶然,我辈登临差不负。归来小艇剪漪沦,回望幽亭恋楹枓。
山翁有约褰白云,更挈黄柑泛瑶斗。
唤起园丁葺小园,喜逢社友访林泉。
莺花世界春方半,灯火楼台月正圆。
闲不待偷皆乐地,趣随所得到吟边。
丁宁莫划庭前翠,留与游人伴醉眠。