嘉宾在堂,旨酒盈觞。何以乐之,鼓瑟吹簧。
衣不如新,乃有布素。子有新人,莫忘其故。
高高者天,明明者月。忧心殷殷,不可以说。
鸣鹤在阴,其子和之。有美一人,寤寐求之。
鸟乐同材,鱼乐同渊。与子交亲,可以年年。
准拟名山复并游,朔风无奈日飕飕。金陵已失连枝喜,吴会仍为落叶愁。
南指片帆应迅速,北来行李莫淹留。丹枫黄菊同归梦,定约三衢与信州。
大风沸兮云薄天,驱万乘兮纷来旋。纷来旋兮沛之宫,士桓桓兮福攸同。
前后左右,四面八方。忧愁骈集,我何可当。欲寄天上,虑天弗禁。
欲埋地下,恐地将沉。不如收拾,置我怀抱。寝之食之,于焉终老。
沧海何阔,蓬莱何高。世无黄鹄,乘我游翱。古之侠士,尘视生死。
凡今之人,畏首畏尾。好谋弗终,时命终穷。东南失利,西北多凶。
黄沙为棺,白云为椁。我则如是,千秋寥落。
梅候苦歊蒸,幸得五日霁。凉风驱湿魑,奏功未全济。
眷言高山颠,有堂敞西翠。松篁作籁竽,萧飒爽神智。
乃偕二三子,挂絺于其地。买酒穿市中,炮鳖腥道器。
止取醉饱为,安能谨趋避。袒跣择树依,叫号枕砖睡。
郡邑迫东厢,狂来忘逻逮。冉冉日将倾,理邸方即迈。
雷雨自西来,初尚杂晴蜺。一言未及终,振瓦落檐外。
冲风捎健鹘,寸进得丈退。高景殊卑观,窜鸟在眉际。
本言逃炎苛,翻令咏奇致。百事兼熊鱼,往往非著意。
汉家兵马乘北风,鼓行而西破犬戎(róng)。
尔随汉将出门去,剪虏(lǔ)若草收奇功。
君王按剑望边色,旄(máo)头已落胡天空。
匈奴系颈数应尽,明年应入蒲萄宫。
我大唐兵马乘北风出征,军鼓壮行色,向西击破万恶的侵略者。
你跟随大将军出门去,杀虏就如挥镰刀割草,一定会立下奇功。
君王在宫中按剑,神情肃穆了解边情,敌军的命星已坠落下胡疆上空。
匈奴侵略者的命数已尽,系颈投降吧!明年你就能驱马入宫报捷。
而:一作“向”。
尔随汉将:一作“尔挥长剑”。
色:一作“邑”。
应:一作“驱”。
前者途中一相见,人事经年记君面。后生相动何寂寥,
君有长才不贫贱。君今起柁春江流,余亦沙边具小舟。
幸为达书贤府主,江花未尽会江楼。
日月其逝,岁不我留。有酒盈觞,难以解忧。
忧心如焚,迭用悲惧。春花既陨,夏叶空存。
秋飙入林,木叶萧森。寒蝉鸣树,感物悲深。
容华易衰,盛时难再。今我不乐,忽焉改岁。
为乐如何,有酒当歌。人之云远,别日苦多。
青天高高行白日,忽西倾兮又东出。人生百年能几时,身计未成早已衰。
子孙成行各长大,手种苍松尽成盖。来日苦短去日长,何不饮酒居华堂。
流光催人急复急,八十龙钟悔无及。
寒灯晕碧影重重,匣里吴钩欲化龙。莫向尊前论旧事,满天霜色锁芙蓉。