男儿事征战,所愿树奇勋。奈何作奴隶,生死随将军。
寇来不得击,寇去我始闻。顾惭腰间剑,空有星斗文。
岂不为主用,坐与铅刀群。身犹执麾盖,茅土何时分。
朝来射黄羊,驰逐出塞游。忽闻匈奴至,万骑寇幽州。
被袍不及甲,肘挟双刃矛。飞身入重围,手取单于头。
归来饮辕门,独耻非伐谋。
塞下日无事,安坐不快心。相呼出塞外,驰猎穷山林。
俯身搏猛虎,翻身射飞禽。归来割鲜饮,班坐榆柳阴。
举杯劝同旅,一一手自斟。笑谓灭寇还,为君日挥金。
展开阅读全文
男儿事征战,所愿树奇勋。
奈何作奴隶,生死随将军。
寇来不得击,寇去我始闻。
顾惭腰间剑,空有星斗文。
岂不为主用,坐与铅刀群。
身犹执麾盖,茅土何时分。
鸾凤配,莺燕约,
感萧娘肯怜才貌。
除琴剑又别无珍共宝,
只一片至诚心要也不要?
密密无声坠碧空,霏霏有韵舞微风。
幽人吟望搜辞处,飘入窗来落砚中。
龙骖晓入望春宫,正逢春雪舞东风。
花光并洒天文上,寒气行消御酒中。
丰城孤剑短,触目不胜愁。斥卤黄沙地,寒风白鹭洲。
野泉寒漱玉,海气静浮鸥。百里宵征早,黄昏到搭楼。
壁灯花落夜将残,天远那知客思单。
鹤帐不成云外梦,燕楼空锁雨中寒。
千年风雅教谁主,一曲凄凉只自弹。
又恐孤山梅渐老,明朝相约过长安。
腊日烟光薄,郊园朔气空。
岁登通蜡祭,酒熟醵村翁。
积雪连长陌,枯桑起大风。
村村闻赛鼓,又了一年中。