辋川清致贪看竹,湖上林公好咏梅。问我寒窗何所事,关闽濂洛意徘徊。
最是贫来韬迹宜,强争枘凿竟忘痴。客窗诗苦囊兼涩,旅梦春浓老不知。
失意无成知得少,灰心已久望燃疑。生嫌岂独刘惔妹,难笑东山掩鼻时。
栖栖复汲汲,忽觉年四十。今朝满衣泪,不是伤春泣。
吹来一圳报秋知,玉露金风正及时。
戴了凉巾披野服,桂花香里看唐诗。
寂寞穷秋对落英,柴门深曲隔车声。君平卖卜空身世,梅福为佣变姓名。
四海岂忘鸿鹄志,九州潜听蛰龙鸣。天涯处处同芳草,留待王孙伴客程。
高台多悲风,
朝日照北林。
之子在万里,
江湖迥且深。
方舟安可极,
离思故难任。
孤雁飞南游,
过庭长哀吟。
翘思慕远人,
愿欲托遗音。
形影忽不见,
翩翩伤我心。
飞观百余尺,
临牖御棂轩。
远望周千里,
朝夕见平原。
烈士多悲心,
小人偷自闲。
国仇亮不塞,
甘心思丧元。
抚剑西南望,
思欲赴太山。
弦急悲声发,
聆我慷慨言。
人间花草太匆匆,春未残时花已空。
自是神仙沦小谪,不必惆怅忆芳容。
负郭二顷田,贸易办丧祭。
丧祭幸已周,啼饥坐终岁。
长贫固非病,时运矧复尔。
幽居日月闲,糜粥胜甘腻。
明日春风生,它山蕨薇紫。
风云雨雪自何来,我有乾元大矣哉。
万景出奇供杖履,群峰环翠拱楼台。
兴来吟咏谁裁剪,饭罢游行岂去回。
信口道来俱妙妙,教人寻访几枝梅。