八月乌啼海子桥,南来使客下青霄。
云埋石室丹书在,日落延秋翠辇遥。
麟史未全归圣代,龟文犹得认前朝。
词臣载笔需文献,莫遣回车久寂寥。
溪头不种桃花树,商贾年年桥上多。昨日扁舟风雨过,无人肯著钓鱼蓑。
疏疏芦苇旧江天,何处风光最可怜。
一带楼台擎晓月,万株杨柳拂晴烟。
身闲暂觉尘埃远,道在宁忧雨露偏。三顷湖田秋更熟,浊醪粗饭任吾年。
鸾坡乌府旧游空,三尺孤坟野寺中。犹有忧时心不死,墓门昨夜起秋风。
夏景已多趣,湖边日更佳。
园葵杂红紫,岸柳自欹斜。
雨气收林表,城阴接水涯。
爱闲输白鸟,尽日立汀沙。
卧云庄上残花笑,香似早梅开不迟。
浅色春衫弄风日,遣来当为作新诗。
柳户朝云湿,花窗午篆(zhuàn)清。东风未放十分晴。留恋海棠(táng)颜色、过清明。
垒润栖(qī)新燕,笼深锁旧莺。琵琶可是不堪听。无奈愁人把做、断肠声。
绿柳簇拥的院落,清晨空气清新湿润,雕花窗内香炉升起的烟袅袅如云。东风吹得轻柔,天气十分晴朗,我在贪恋海棠花的娇色中度过清明。
新燕住进了刚垒成的泥巢,丝笼中紧锁着旧日的莺鸟。一阵音乐传来却难以进入心中,难道是琵琶弹奏得不好、声音太难听?无奈在愁绪满怀的人听来,都是断肠的悲声!
柳户朝云湿:指歌妓的居处。午篆:一种盘香。
垒润栖新燕:新燕在刚垒好的新窝里栖息。把做:当做。
寂寞江城,DED5只共、梅花幽独。揩病眼、佳人何许。嫣然空谷。幻出天姿真富贵,朱唇滞酒红生肉。笑漫山、繁李与夭桃,俱粗俗。迟日丽,春睡足。明月照,尤清淑。算移根千里,远从西蜀。流落天涯应可念,为渠剧饮仍歌曲。怕明朝、酒醒落纷纷,那忍触。李白襄阳歌:落日欲没岘山西,倒着接花下迷。襄阳小儿齐拍手,拦街争唱白铜E96F借问笑何事,笑杀山翁醉似泥。鸬鹚杓、鹦鹉杯,百年三万六千日,一日须倾三百杯。遥看汉水鸭头绿,恰似蒲萄初发醅。此江若变作春酒,垒麹便筑糟邱台。金鞍骏马换少妾,笑坐金鞍歌落梅。车傍侧挂一壶酒,凤笙龙筦行相催。咸阳市上叹黄犬,何如月下倾金罍。君不见、晋朝羊公一片石,龟龙剥落生莓苔。泪亦不能为之堕,心亦不能为之哀。清风明月不用一钱买,玉山自倒非人推。舒州杓、力士铛,李白与尔同死生。襄王云雨今安在,江水东流猿夜声。
鲁中狂士邢尚书,本意扶日上天衢。惇夫若在镌此老,不令平地生崎岖。
葳蕤绣帐垂兰堂,缃帘摇月虾须光。
象床尘污凌波袜,云鬓钗横金凤皇。
杓栏深锁鸳鸯窟,翠被生寒愁兀兀。
玉奴夜捣红守宫,春风染透桃花骨。
蜡灯悬影碧窗纱,青丝嘶骑不归家。
琵琶拨尽相思曲,杨柳栊门啼乳鸦。