重阳寒寺满秋梧,客在南楼顾老夫。步蹇强登游藻井,
发稀那更插茱萸。横空过雨千峰出,大野新霜万叶枯。
更望尊中菊花酒,殷勤能得几回沽。
九日强游登藻井,发稀那敢插茱萸。横空过雨千峰出,
大野新霜万壑铺。更望尊中菊花酒,殷勤能得几回沽。
频忆东篱兴颇阑,霏霏密雨逼人寒。梅边香放移家去,客里黄花那罄欢。
前岁登高日,去今曾几何。今兹登高日,来岁又高歌。
鼎鼎百年中,岁月如鸟过。自计三十年,所得殊无多。
思欲稍著书,恐为流俗呵。不如事心性,颐神养天和。
平生湖海独元龙,门作丹梯倚太空。
还我蛾眉千顷月,借渠羊角一帆风。
文随脚迹机难活,学到源头理自通。
何代不生田表圣,诸君切在敏前功。
独自上孤舟,通宵浪打头。
天风随断柳,江月值新秋。
忽忽忘年老,忙忙泛夕流。
此生成底事,谁不遗吾休。
上得孤城向晚春,其如衰病只伤神。
鼠肝虫臂窥前辈,虹旆星车委后尘。
两鬓已霜难讳老,一机何处定非真。
愁来只有贤从事,千里相逢如故人。
晨风战枯荷,清霜杀高柳。
人生俯仰间,能得几重九。
节序来无停,已及黄花酒。
流落拾遗心,西江独回首。
逾七高年患采薪,凭谁著手竟回春。剧时共拟游仙咏,愈后翻疑隔世人。
却病味尝甘芋美,引年酒酿野萸新。由来不药中医说,仔细思之定有因。
两京多节物,三日最遨游。丽日风徐卷,香尘雨暂收。
红桃初下地,绿柳半垂沟。童子成春服,宫人罢射鞴。
禊堂通汉苑,解席绕秦楼。束皙言谈妙,张华史汉遒。
无亭不驻马,何浦不横舟。舞籥千门度,帷屏百道流。
金丸向鸟落,芳饵接鱼投。濯秽怜清浅,迎祥乐献酬。
灵刍陈欲弃,神药曝应休。谁念招魂节,翻为御魅囚。
朋从天外尽,心赏日南求。铜柱威丹徼,朱崖镇火陬。
炎蒸连晓夕,瘴疠满冬秋。西水何时贷,南方讵可留。
无人对炉酒,宁缓去乡忧。