龙塞迢迢界豕狼,狼居山下书牛羊。自从鸣镝誇风雨,岂念天兵似日霜。
将军始携古贤入,票姚仍选轻骑集。已过祁连胡畜衰,既取焉支胡妇泣。
幕南王庭安在哉,天子北登单于台。单于台,未央阙,不悬胡头蓄胡发。
胡歌绿管配,胡舞白题斜。胡无人,汉一家。
犬羊狼戾肆骄矜,旄头光影四飞腾。须臾万甲窥青海,唐突千骑环白登。
皇风广漠包胡越,恩许酋奴朝闉阙。丑类终难文德敷,阶舞羽干阃授钺。
天兵如日胡如霜,疾趋阳岭还定襄。还定襄,渭耻雪,渐次收边复扫穴。
樊侯横十万,卫国率三千。胡无人,敢逆天。
仲秋久不雨,残暑气犹郁。
昼梦化飞鸿,青冥脱罗罻。
果有叩门者,嘉招为湔祓。
林下见高人,杯中得佳物。
世故万不平,如利剑一刜。
何况诗家流,谈锋出奇倔。
味同本道合,心敬匪貌屈。
维兹古琳宫,岿然金碧几。
生云石巑屼,荫日树蓊蔚。
更有竹万竿,风梢互披拂。
黄冠作保行,享此傲簪绂。
吾侪许借景,仙意亦仿佛。
其徒传异书,升空白日歘。
腐儒早知命,灵丹未甘乞。
座间亦有赋,肠枯语言吃。
崖根茗泉深,尚留一再掘。
杨刘昆体变,谁实擅元功。
万古推梅老,三辰仰醉翁。
穆修先汉笔,魏野盛唐风。
今日何人悟,江湖恸阮穷。
胡无人,胡无人,嫖姚十八为将军。酒酣耳热气益振,胡儿百万空成群。
兵车辚辚动雷毂,汉军霆击崩屯云。登封居胥转瀚海,波澄万里无纤尘。
胡无人,胡无人,六骡夜遁徒苦辛。当时足雪平城耻,犹恨逋诛尚有人。
角弓硬箭黄金弝,须上淩烟画。不然脱帽五湖天。
藕丝篁粉伴茶烟。亦前缘。
雄心毕竟轻馀子,知我佳人耳。双挼裙带绕花行。
凉轩水槛十分清。说平生。
狭斜日暮红尘里,扬鞭识是张公子。
春风大道控骅骝,明月西园醉桃李。
琅玕玉树媚容姿,步上黄金未足奇。
诸生解作东山咏,才子邀吟辋口诗。
长裾懒作侯门客,挂帆归访专诸宅。
淋漓青壁满题名,牛衣胜卧长安陌。
重林遥蔽日,群峭上摩天。蜃气何崷崒,猿声更接连。
双娥行雨庙,百丈上泷船。远道应愁绝,乡园若个边。
久客心肠怯遡洄,不堪官事紧相催。
踏霜人去繵风吼,冲浪舟行岸冻开。
雪尽野梅红剪腊,春回溪水绿生苔。
穷愁好逐残年尽,三日元正与泰来。
赐对金銮下九天,旋闻熊轼为驱前。
人从芸阁初分直,桂折蟾宫乍得仙。
刺史江山聊复尔,翰林风月自依然。
下车快草东封疏,今去祥符正百年。