昨日含愁始送春,今朝又复送行人。
江头杨柳不须折,那与愁眉替得颦。
嘉卉比君子,亭亭植清时。出污色不染,过雨叶更奇。
我家濂溪翁,自昔偏爱之。后人艳高谊,种之益蕃滋。
碧香或送酒,适意还题诗。酒香远愈好,每与南薰期。
蜂蕊分香,燕泥破润,暂寒天气清新。帝里繁华,昨夜细雨初匀。万品花藏四苑,望一带、柳接重津。寒食近,蹴踘秋千,又是无限游人。红妆趁戏,绮罗夹道,青帘卖酒,台榭侵云。处处笙歌,不负治世良辰。共见西城路好,翠华定、将出岩宸。谁知道,仁主祈祥为民,非事行春。
十亩閒閒老此生,清泉白石伴幽情。每邀明月持杯斝,不逐春云绕市城。
池馆醉归花正发,山堂梦断雨初晴。何时献罢钧天乐,林下期君把臂行。
曾应大中天子举,四朝风月鬓萧疏。不随世祖重携剑,
却为文皇再读书。十载战尘销旧业,满城春雨坏贫居。
一枝何事于君借,仙桂年年幸有馀。
一化西风外,禅流稍稍分。买碑行暮雨,斫石葬寒云。
静户关松色,荒斋聚鸟群。朗吟声不倦,高传有遗文。
举世谁能与事期,解携多是正欢时。人间不遣有名利,
陌上始应无别离。晚渡待船愁立久,乱山投店独行迟。
我今漂泊还如此,江剑相逢亦未知。
晓色寒侵露未晞,黄沙漠漠扑征衣。劳人几度图兴建,大地千年护翠微。
丘壑欲开桃李径,□畴渐觉、稻梁肥。海邦形胜雄东顾,立马罗山□落晖。
十年高卧桂丛幽,此日惊看挟策游。剑气光芒连北斗,词原丰采动南州。
春深风雨三更梦,草绿江湖万里舟。若到故园相忆处,也应回首仲宣楼。
天地一洲渚,北平南攲危。幽并深以厚,江浙清且奇。
武林颇英秀,川汇仍山卑。应接殚天巧,类非人力为。
径山最佳处,有岩称玉芝。居防俗士驾,地乃贤人宜。
郎公留名德,平时为羽仪。引年归故里,不复衣朝衣。
留侯黄石心,白傅香山期。结宇名胜外,日与尘事违。
泉石景物状,尽任诸贤诗。伊予来东藩,滥持使者麾。
平生爱山水,弗惮命驾之。当候秋风高,远造岩下扉。
浣濯缨上尘,散步松间綦。未能继高躅,聊用慰所思。