宝坊求往迹,神理驻沿洄。雁塔酬前愿,王身更后来。
加持将暝合,朗悟豁然开。两世分明见,馀生复几哉。
华亭霁色满今朝,云里樯竿去转遥。
莫怪山前深复浅,清淮一日两回潮。
春明门外半离亭,风雨时时送客经。
十载故人应是梦,一尊别酒不堪醒。
吴江向楚茫茫绿,汉草连胡黯黯青。
愁满关山归未得,天涯何处暮云停。
倾盖即相知,逢君白恨迟。
丘园遽为别,弧矢独何之。
云指真人气,风歌猛士词。
荒台如更上,莫及暮秋时。
稚子山妻伴老翁,重阳寻遍菊花丛。
明年把酒知何处,却忆高亭是梦中。
洲畔芦花到野桥,晓风吹浪伴归潮。
醉中捉月怜波浅,别后看云恨路遥。
江月绕阑非故国,霜华惊梦又明朝。
问君鼓枻游何处,闲向髯翁试洞箫。
惜取杨枝暮复朝,未经攀折欲魂消。
闲中喜得无离别,缓步春风灞水桥。
展开阅读全文
统师靖百蛮,鸟道行踪绝。
白气宵贯斗,游龙晓驰铁。
层褵无曳云,空江有寒月。
肃肃旋车轸,悠悠荡旌节。
古驿千树梅,花开夜来雪。
持此滇南春,相从待明发。
委迤吴山云,演漾洞庭水。青枫既愁人,白蘋亦靡靡。
送君出京国,孤舟眇江泛。浮阳怨芳岁,况乃别行子。
括苍涨海壖,斯路天台□。我有岩中念,遥寄四明里。
禅意归心急,山深定易安。清贫修道苦,孝友别家难。
雪路侵溪转,花宫映岳看。到时瞻塔暮,松月向人寒。