红杏枝枝娇似染,绿杨处处密成围。苦无颜色相追逐,自趁东风作雪飞。
自是清寒第一花,玉容春醉晕流霞。罗浮迢递三千里,却与桃源共一家。
蚕老桑柔戴胜鸣,翻阶芍药占春荣。牵风孙寿愁眉破,带雨骊姬泪眼横。
南高峰。北高峰。好在涳濛雨色中。烟鬟雾鬓重。
藕花红。蓼花红。不比当年秋兴浓。采香何处逢。
浅碧繁红又满枝,化工消息本无机。艳滋晓露莺摇落,香渍春泥燕掠归。
金谷园中芳草在,玄都观里昔人非。自从云隔天台路,刘阮如今梦亦稀。
殷红含露卧朝寒,疑是春工画未乾。底事诗人吟不稳,直须烧烛夜深看。
梦后粉残花落,空馀寂寞幽香。开帘东边月上,料峭春思茫茫。
秋光浓欲滴,结束东篱花。
糁糁纷点缀,戢戢相参差。
渊明太好事,言乐酌流霞。
谁云制颓龄,为与霜争华。
映水开芙蓉,丽色如春葩。
谩以拒为名,青女不能加。
持此问渊明,何乃吝齿牙。
门外风如箭,黄落满天涯。
荷已全凋菊未残,一枝的皪照江干。
暖风莫诧搀先意,留取清芬待岁寒。
年去贫来不自由,暗伤颜面向交游。
他乡且斗孤身健,此日徒悬西壁愁。
纸裹已空难爱惜,瓶储欲罄未知谋。
何缘忽致监河粟,莫是枯鳞尚有求。