松下禅栖所,苔滋径莫分。青山春暮见,流水夜深闻。不坐看心石,应随出定云。猿猱非可问,岩谷自空曛。
旧山诸隐沦,身在苦无身。莫锁白云路,白云多误人。
古寺来投宿,云岩第几层。
有诗堪供佛,无事且依僧。
小阁泉喧枕,修廓雨暗灯。
好峰看未足,梦绕碧崚嶒。
已赜希微理,知将静默邻。坐忘宁有梦,迹灭未凝神。
化蝶诚知幻,征兰匪契真。抱玄虽解带,守一自离尘。
寥朗壶中晓,虚明洞里春。翛然碧霞客,那比漆园人。
汉军屡北丧,胡马遂南驱。羽书夜惊急,边柝乱传呼。
斗军却不进,关城势已孤。黄云塞沙落,白刃断交衢。
朔雾围未解,凿山泉尚枯。伏波塞后援,都尉失前途。
亭障多堕毁,金镞无全躯。独有山东客,上书图灭胡。
淡淡湖风弄雨丝,纸灰飞上绿杨枝。三年不过归元寺,肠断清明上冢时。
黄雀儿,无食我谷,家中有釜,县里有斛。
黄雀儿,尔胡不仁,朝食我谷,暮食我谷,东家无网罗,
西舍无粘竿,南村无弓箭,北邻无弹丸,家人为汝辛苦不
得闲。
黄雀儿,莫欺人,城中小儿利汝肥,捕汝日暮鬻市门。
黄雀儿莫饱食,饱食身渐肥,东飞化为蛤。
疏云漏微雨,方霁月已白。垂竿夕未归,独坐忘机客。
斜看孤鹭飞,点破遥江碧。
老来贫困实堪磋,寒气偏归我一家。
无被夜眠牵破絮,浑如孤鹤入芦花。
霞鞍金口骝,豹袖紫貂裘。家住丛台近,门前漳水流。唤人呈楚舞,借客试吴钩。见说秦兵至,甘心赴国仇。