小田微雨稻苗香,田畔清溪潏潏凉。
自忆东吴榜舟日,蓼花沟水半篙强。
路出盘江所滥觞,万山无主夕阳荒。肩舆冷瘦寻村远,石气青红过雨凉。
国陋翻宜丛桧大,路难方觉苦荍香。穷涂未倦平生意,欲采閒花种夜郎。
鸣蜩初歇树犹阴,黄菊红榴色转深。
管领秋风有今日,留仙群称辟寒金。
一束临流四面清,滕王高阁敞秋声。白云带雁归江楚,青草随人入石城。
酒不终杯何处醉,诗因满首已留名。南州亦在孤帆里,怀抱空伤孺子情。
龙兮龙兮何时兴,云行雨施天下平。
湫兮湫兮龙之据,龙今去兮留空名。
苍松倒影肖鳞角,根盘石壁徒崚峥。
当时旱魃为暴虐,苗禾焦卷皆枯茎。
嗷嗷下民发虔祷,嗟尔无神扬威灵。
予今歌罢龙冈曲,翻令两腋清风生。
满路尘嚣不耐愁,眠牛冈上自清秋。
霜高木叶流丹冷,宜为黄花一举瓯。
霜月正如钩,临池更上楼。
沈侯新觉瘦,宋玉旧多愁。
獭髓分膏密,鹅毛写恨稠。
长怀寄归雁,归雁自悠悠。
兹晨戒流火,商飙早已惊。云天收夏色,木叶动秋声。
斋庐相向隔疏槐,清话何妨数往来。风雨满窗惊笔阵,莺花随处避吟台。
锦袍讲幄曾同赐,草具盘餐每共开。今日老痴成独坐,高轩底事尚迟回。
云淡风轻近午天,望花随柳过前川。旁人不识予心乐,将谓偷闲学少年。