雁足冥冥未报归,此心裂碎有谁知。一怀愤闷心衔苦,两鬓䰐鬖发倒垂。
醉后爱歌诸葛表,生来耻读李陵诗。喜吾筋力犹强健,愿为朝廷理乱丝。
元日拥户如盘蜗,门前轳辘多行车。
拥门喧呼客投刺,惊风舞雪翻飞沙。
幽室置火引就坐,持杯暖腹客气华。
三杯油然众客去,庭树瑟缩蹲山鸦。
猗兰生幽林,秀叶凝绿滋。
含芬静不发,默与清风期。
美人闲婉娈,遗世从云螭。
袖中双珠明,照人冰玉姿。
群动溺忧患,閟光无同嘻。
寂寥岁将晚,独往歌紫芝。
晨兴自江上,踰岭走钟山。肃然至殿门,双扉护重关。
初日照宫阙,隐映城郭间。空山寂无人,独来拜榛菅。
流转虽不居,咫尺犹天颜。喜会牧马收,冈峦乍清閒。
岁序一更新,阳风动人寰。伫期龙虎气,得与春光还。
复想在宥初,苍生愿重攀。
蒲团叠膝诵南华,莲勺灯明细吐花。客有可人期不至,邻无美酒夜难赊。
湿星酿雨愁飞雁,枯木号风怨宿鸦。自笑不眠还不倦,城头呜咽又鸣笳。
微径恣幽寻,忽至平湖上。柳老正摇金,片片随波漾。
犹胜众枯荷,无力卧泥壤。盛衰只等闲,推迁任时往。
人生取予分,风月无尽藏。飞禽过我前,掠水成一响。
书囊无底了无时,且趁春光去觅诗。灼灼初阳干宿潦,香樟木对绿杨枝。
晓日空林生紫烟,微风新长半池莲。人疑秦谷时通棹,俗近豳风只受田。
开径逐门回石磴,傍厨凿井动山泉。白云一卧青山晚,梦落桑皋向远天。
柳外莺声度翠微,轻裁白苧试新衣。深山岁月凭开落,浮世犁蓑无是非。
江色净涵林气薄,雨光留湿石苔肥。青藜何处归来晚,满地月明乌鹊飞。
疏篁箨落时惊犬,腐草光生欲化萤。断雨冥冥过垄去,乱流脉脉向田分。
空斋有梦来蝴蝶,荒径无人下鹿群。长愿桑麻输早税,未应畎亩便忘君。