一雁不渡海,衔芦列青天。孤疏怯走壑,远赴百道泉。
结交贵日广,不广空壮年。抟沙固易散,投漆固易坚。
所以日共饮,山花列秋筵。道士黄石孙,亦解供酒钱。
初游濮阳家,再醉康乐前。却看仙人棋,危石如平田。
山风子声寂,洞日瓢影悬。归来忽自笑,我岂非谪仙。
更唤酒杯入,健倒东篱边。摸索溪石白,莫嗔我欲眠。
城南黄叶逐人飞,城上寒鸦噪晚饥。
老树荒村停落照,遥遥山寺一僧归。
少年裙屐誇乡国,酒痕衫色。剑阁烟鬟千点绿,甚日归得。
使君名姓在,小儿能识,雨丝如织。别后相思灯下忆,汉水无极。
春云弄月黄金丝,春山草木皆仙姿。
松根对坐日西夕,群峰当前列青壁。
铿铿虚壑含古音,静听宛是商山吟。
洞石微开月当户,剪水弦冰心手语。
湖上鱼吹细沫行,湖边花草足风情。
田分日影阴晴别,水合天光上下清。
颇怪病身逢酒健,久留眵眼待山明。
农家识是游人过,竞拥篱头送橹鸣。
天地开王国,山河拱帝州。双龙青汉阙,九凤碧云楼。
甲第俱连戚,高门总列侯。雕舆回玉轴,宝马鞚绒䋺。
城树交驰道,宫花隐御沟。旗旄严扈从,笳鼓竞周游。
长乐春风起,昆明宿雨收。晓钟闻阆苑,仙仗绕瀛洲。
公子辞金屋,王孙上綵舟。哀弦随妙舞,急吹杂清讴。
锦殿祥烟积,朱城佳气浮。仰瞻凌斗极,俯瞰迥林丘。
万古英雄地,繁华自不休。
寒气侵窗野鸟鸣,主人唤客正三更。夜空如墨群峰暗,惟有车灯一点明。
百年带草化茅溪,长夜孤灯对老尼。到底寒芒犹未泯,奎文时照佛幢西。
乔木苍然古,犹疑孝肃遗。遥青接圆屋,新绿满清池。
天旷定无暑,地偏足自怡。老夫舆疾过,聊以慰支离。
今朝雨初晴,湖上好天色;落梅纷可藉,桑柳亦已拆。
老夫病良已,并水散轻策。
冉冉春物新,忽忽衰发白。
四方岂不乐,嬾惰畏远客。
惟当勤买酒,东城复南陌。