诗成正自不因题,看取风人发兴时。
语到口头无可奈,未须搜搅古吟诗。
劭农使者岭南回,上佐题舆陕道开。河水已随浮世去,条山应喜故人来。
雨摧苦笋催羹臛,风飐樱桃落酒杯。我欲函关更西去,不知令尹肯相陪。
能吟解饮张夫子,醉卧黄池谷口风。天地至宽容不得,劳君收入画图中。
钱塘江畔(pàn)是谁家,江上女儿全胜花。
吴王在时不得出,今日公然来浣(huàn)纱。
钱塘江边是谁的家乡呢?江上的女孩全部都漂亮如花。
好色的吴王统治时她们不敢出门,如今却毫无顾忌地到春江洗纱。
浣:洗濯。纱:棉、丝织物的通称。钱塘江:在今浙江。胜:超过,胜过。
吴王:特指春秋时期吴国的国君夫差。不得出:不能出。因夫差好色,越王勾践曾献美女西施与他,以乱吴国之政。据说西施本是越国的一个浣纱女,故说“吴王在时不得出”。公然:毫无顾忌,公开地。
儒门今澹薄,乞食展宗风。余愿何曾及,他心亦已通。
入林如旧约,握手醉新丰。芳草茫茫外,王孙路不穷。
美女灿明珠,容光照一室。蕙若拆新霜,芙蓉上初日。
九疑约眉黛,肌肤若冰雪。双鬟揥朝光,清扬散秋月。
丹铅覆不御,藻绘污颜色。皓腕揄檀梭,婀娜当窗织。
褕作百翟文,裳亚缃荷襞。琅玕络外帔,兰茝结衷衵。
凌晨采桑游,薄暮浣纱出。五都竞来睨,荣华生紫陌。
上客绿琴挑,使君五马立。浅笑还深宫,闲邪抱贞一。
敷席礼瑶英,戛拊湘妃瑟。袅袅洞庭波,眇眇愁余目。
轻身波上荇,参差俨相匹。奈何鸩使囮,重以荓蜂诘。
佻巧丹青中,按图坐相失。红颜令人老,美玉令人泣。
寝丘十五城,岂足观荆璧。硕人宽知命,威仪日恂慄。
窈窕浚寂寥,岑岑保昭质。
红兰开晓日,五色耀君堂。春风藉相媚,恬坐不闻香。
佳人处遐室,独立寤青阳。缄情复缄意,叹息此时光。
家国何多难,推寻为蔡童。
嬴秦方逐北,周室竟迁东。
江左朝廷在,淮南驿骑通。
天终怜宋土,时则有韩公。
一剑横天外,诸酋在目中。
南云当箭镞,黄盖走艨艟。
伐越期成霸,于潜耻会戎。
萧墙狼跋尽,野穴鼠群空。
聚米筹三镇,开门待两宫。
齐王真济美,鄂国与争雄。
有诏从中制,惟诗咏内讧。
闲游嗟我独,和议约谁同。
殉葬长弓劲,题铭片石穹。
龟趺呈细刻,龙额表孤忠。
草树樵苏断,粢盛享祀丰。
神灵悬皎日,生气亘长虹。
异代今全盛,当论保障功。
药裹长随老杜居,全凭坐客诵方书。
岩前激电空闻烂,屋上繁星顿觉疏。
遥望未能知匹马,不祥幸免见渊鱼。
诗家善谑坡应尔,旅馆清斋泽也如。
似说北门春色近,试分东壁夜光余。
烦君漫举卢仝事,此事非予却是渠。
病足蹒跚好罢休,又登绝顶故迟留。
霜明枫叶红如染,露挹岚光翠欲流。
远目无穷休更望,赏心未足卜重游。
超然胜绝非人世,疑是身居麟凤洲。