极目青山带夕阳,平沙漠漠水茫茫。
几声渔笛卢花外,惊起斜飞雁一行。
水边篱落忽横枝,不受狂蜂浪蝶知。
万紫千红俱寂寞,三花五蕊自新寄。
风号浪涌连天起,雪作云凝拂地垂。
此景此时难著脚,输渠耐冷立江湄。
山头竹万个,风来玉相戛。下有屋数间,萧然如佛刹。
门无车马喧,幽径芳草茁。隔窗识君声,遽起投笔札。
黄鸡未啄黍,环堵无可杀。园蔬煮淡泊,山泉啜甘滑。
何以乐嘉宾,春禽日嘲哳。
倒拔孤舟入瘴烟,归来百斛泻丰年。炊香未数神江白,酿滑偏宜佛迹泉。
饱去定知频梦与,醉中何至便妨禅。凭君为比长安米,看直公车牍几千。
松风一道作秋声,阅尽山僧相送迎。
佛法西来随处见,梅花老去为谁清。
亦知身是客中客,试问朝来晴未晴。
一笑大雄山下路,幽人携手每同行。
孤客思家坐似瘖,溪风吹树为悲吟。溪中流水深千尺,未抵慈亲忆子心。
溪外青山山外村,数间茅屋掩柴门。
青裙灶下偷窥客,白发堂中笑弄孙。
乞火煮茶烧圭锉,隔篱贳酒举匏尊。
梅花不解留人住,山路归来已夕昏。
君不见上公之鼎烹养牛,高足巨耳谁与俦。
又不见便便瓦釜煮黄独,媚此枵然转雷腹。
养牛大嚼良快意,老儒那月王侯鼻。
黄独饱火正可怜,自捉长才宁用钱。
太希先,阿坰赠君北湖歙州钵,
天遣吾人个中活。撑肠等取一生足,
养牛何曾异黄独。要须以铁为脊梁,
才可提渠示诸方。应笑连床并头颅,
五更戢戢听木鱼。太希先,
尔时勿作随堂解,真是穷年粥饭债。
羁臣白发无住著,瀹腐舂陈俱未错。
客来摩挲浑不嗔,慎勿角吾红麒麟。
南徐祖令侬自知,雪打西庵尝豆糜。
正憎风雨暗炊熟,朝日似为寒食晴。
树头树底作许好,举扬春事怜音声。
聊呼上坐行饱饭,著处小立惟青青。
更无花片近老眼,快遣鶬鹒来一鸣。
巨浪打翻高岸石,狂风吹折古松枝。渔郎要整丝纶钓,好待风恬浪息时。