汉皇屈指计归期,十九年中事可疑。一死从容真细事,匹夫沟渎竟谁知。
风彫使节丹心壮,雪压河梁绿水澌。珍重李陵多问讯,羝羊将乳雁来时。
永春春不断,桑柘满林丘。
云薄无多雨,山清即是秋。
浅沙寒立鹭,小迳晚归牛。
不惯同为客,逢人问突头。
君居高树下,六月得清风。世事不复问,心期谁与同。
日长泉自汲,邻曲径才通。爱我重留话,深秋月满空。
青楼落日出燕姬,閒向石床看奕棋。问之不语拂衣去,恼杀千门杨柳枝。
朱粉不须施,花枝小。春偏好。娇妙近胜衣。轻罗红雾垂。琵琶金画凤。双条重。倦眉低。啄木细声迟。黄蜂花上飞。
酒面滟金鱼。吴娃唱。吴潮上。玉殿白麻书。待君归后除。
勾留风月好。平湖晓。翠峰孤。此景出关无。西州空画图。
碾冰驱飞车,天衢中夜发。修途萦春蚓,疾志塞晓鹘。
冠欹那及緌,骼露能暇袜。如何副端拱,南顾意矻矻。
吁嗟乎苍生,胡戾底天罚。涤涤如炎焚,糠籺不得咽。
拯援少迟迟,行恐堆白骨。前王实罪己,剪爪且断发。
以臣代君行,宁敢黔驿突。穷镇询支祈,泅入蛟蜃窟。
灾祥神尔司,舍始当救卒。指麾万虬龙,一夜覆溟渤。
白蹢豕涉波,滂沱离毕月。南国率登隮,吾皇大慈筏。
噫然扇融风,生意翔勃勃。臣心少舒弛,跂望见吴越。
空桑感伊昔,报主身敢忽。慈颜违三年,岂独定省阙。
敢言三公换,仅得假道谒。朱轮閤隆阈,玉节倚穹阀。
宝钉横黄金,绣袪撑象笏。曾誇负弩驱,意象自突兀。
舞眩天为高,饮狂海应竭。人生会值此,喜剧口反讷。
穆清尚凝神,牲牷果肥腯。仰观象纬逼,诧讶失彗孛。
倏而秩祫禘,所应在仓猝。传宣入登对,理窟谁勃窣。
载命彼倌人,星言理来軏。扬名显父母,炳炳孔子曰。
三月莺华江不寒,归船如马坐来安。眼观城郭人民旧,心觉形骸礼数宽。
翁试抱孙忘老去,饮初留令喜杯乾。羹墙俎豆常常见,自是他年易作官。
地灵丘壑邃,危路入紫烟。
藤萝閟尺水,中有龙潜渊。
青曦弄骄晖,绍兴丙辰年。
嗷嗷周余民,生理谅难全。
令尹谢不敏,来上天公笺。
一念如丝芒,已斡造化权。
夜半雷绕山,雨出山之巅。
凌晨眺四郊,草木亦欣然。
民载神之休,次谓令尹贤。
贤则吾岂敢,庶逭失职愆。
甲兵久不洗,风霾涨尘寰。
兹事非神助,谁其荡腥膻。
物极理必反,否泰如循环。
刘龙傥有意,速起飞九天。
庙堂岂乏周公旦,累岁惊心海上波。昔日楼船人已矣,他年铜柱事如何。
诚斋老子虚怀久,西石先生□眼多。安得四郊烽火熄,山中击壤有余歌。