小堂不及扫,尚挂寒江图。怪底春来雪,飘然二月俱。
日夕散车骑,揽辔每委迟。署松纷翠霭,宫柳何菀斯。
入门纤月上,宿鸟满庭枝。微风振遗凛,暮色正凄其。
客心易为感,万念咸在兹。岂无芳草色,祗足搅归思。
故园却信天台隔,回首东风路渺茫。
飞燕腰支掌上轻,尘生罗袜步盈盈。钥鱼不寐春无赖,筝雁频移曲未成。
敛黛低鬟初破睡,嚼花嗅蕊独含情。许身肯作王孙女,头白哀吟对马卿。
临平石鼓不自鸣,直待蜀桐鱼作形。
陈仓石鼓载文字,徒有鼓形无鼓声。
夏盖之石或自鸣,盖石一鸣三吴兵。
呜呼!三吴十年厌干橹,不缘夏盖鸣石鼓。
彩毫漆点新蝉翼,奚墨云磨旧马肝。月落小窗琼佩冷,梦回孤枕玉钗寒。
荼蘼架雪香生宴,么凤笼烟醉倚阑。笑我一春长闭户,柳花填巷卧袁安。
太平不钓渭溪璜,白首之官上汉阳。鹦鹉洲中旧风月,从今收拾到黄堂。
民情本无事,帖然静于水。顺性以道之,自能臻至理。
纵观古循吏,视民如赤子。既去人见思,芳名蔼青史。
籍籍金郡侯,存心多岂弟。持节镇全闽,剖符当帝里。
既敷延寿化,且洽信臣治。仁政方下孚,宿瘼已如洗。
胡为北堂萱,夜逐秋霜萎。蓼莪遽兴哀,归心疾于矢。
攀辕竟何为,卧辙谅难止。载歌甘棠诗,庶以著侯美。
渺渺春江空落晖,旅人相顾欲沾衣。
楚王宫外千条柳,不遣飞花送客归。
地冷春无力,野晴天有功。芝兰傲幽谷,蓬藋长东风。
政以身为患,非关诗得穷。且求吾适意,敢拟众人同。