东巷西巷新月明,南村北村戏鼓声。
家家输赋及时足,耕有让畔桑无争。
一村婚娉皆邻里,妇姑孝慈均母子。
儿从城中怀肉归,妇涤铛釜供刀匕。
再拜进酒寿老人,慈颜一笑温如春。
太平无象今有象,穷虏何地生烟尘!
旧学樊迟稼,新通泛胜书。
不成筹国论,且复爱吾庐。
身如病鹤短翅翎,雨雪飘洒号沙汀。
天风忽吹不得住,东下巴峡泛洞庭。
轩皇张乐虽已矣,此地至今朝百灵。
雄楼岌嶪镇吴楚,我来举手扪天星。
帆樯才放已隐隐,云气乱入何冥冥。
鼋鼍出没蛟鳄横,浪花遮尽君山青。
黄衫仙翁喜无恙,袖剑近到城南亭。
眼前俗子败人意,安得与翁同醉醒。
得福常廉祸自轻,坦然无媿亦无惊。
平生秘诀今相付,只向君心可处行。
水声赴{左边三点水右边虢}{左边三点水右边虢}回塘,帘影疏疏遶四廊。
静院数杯倾白堕,幽窗一枕梦清湘。
润侵书笥深防蠹,暖彻衣篝剩得香。
解组径归应更乐,偷闲犹足傲羲皇。
翠羽金钱梦已阑,空馀残蕊抱枝乾。纷纷轻薄随流水,黄与姚花一样看。
平生闻说西江水,百丈奫沦深见底,渔舟来去白鸥飞,上有纶巾隐君子。
作诗自许辈陶谢,啸傲烟云弄清泚。
纷纷声利满人间,耳本不闻安用洗。
李公过江号高流,逸气凛凛横清秋;沙边一笑偶邂逅,扫石荫松相献酬。
浩歌声断七十载,尚寄万壑风飕飀。
放翁老惫狂未歇,买船欲作西江游。
有口但可读离骚,有手但可持蟹螯。
人生坠地各有命,穷达祸福随所遭。
嗟予一世蹈谤薮,汹如八月秋江涛。
尊拳才奋肋已碎,曹射箭尽弓未弢形尪骨悴吹可倒,摧拉未足称雄豪。
一身百忧偶得活,残年幸许归蓬蒿。
时时照水辄自笑,霜颅雪颌不可薅。
脱身仕路弃衫笏,如病癣疥逢爬搔。
见事苦迟已莫悔,监戒尚可贻儿曹。
勉骑款段乘下泽,州县岂必真徒劳!
去年寒雨中,骑驴度剑阁;今年当此时,卧听边城柝。
巍巍千尺像,与我两寂寞。
交游阅四海,此老差可托。
但当频自省,诸恶誓莫作。
时时一凭高,相望要不怍。
桑间戒三宿,坚坐岂渠乐;却应输老夫,新春买芒屩。
就店煮茶古堰边,偶逢父老便忘年。
嗟予空忝十年长,闻道惭无一日先。
壮子当门能碌碌,诸孙承业亦翩翩。
熟思游宦终何得?悔不从公曝背眠。