柳家汀洲孟冬月,云寒水清荻花发。
一枝持赠朝天人,愿比蓬莱殿前雪。
堂馆绿阴皆面水,图书乌几喜无尘。棕榈交叶绕遮井,菡萏倾花故向人。
世事从渠宁分拙,交游于尔觉情亲。澧兰沅芷秋风里,明日南云别更新。
瞿子作官无暇日,南园腊尽未还家。禁春微雪青青草,照眼疏枝细细花。
五两即看飞落日,屠苏应待酌流霞。诗成无使能将意,凫雁寒云满白沙。
采松北山下,日与樵者亲。
寸尺拾遗坠,时以供炊薪。
日跻白云冈,暮宿芳草滨。
疏泉溉其本,镜心澄尔神。
上有千岁鹤,羽仪何振振。
清唳返华表,感时怀凤麟。
下有千年苓,剥落惟本真。
久乃莹雪玉,服之祛凡尘。
清风发万籁,天窍鸣惊人。
严霜肃四宇,玉立古柏身。
桃李众自托,六合惟一根。
梅竹亦有性,岁寒争卜邻。
茑萝尔微彙,愿乞青云津。
逡巡不敢止,百年在兹辰。
客来兰气满幽斋,少住春游兴亦佳。
霞引秾桃褰步障,天粘碧草度弓鞋。
烟花径袅婵娟入,山水亭孤竹肉谐。
醉爱雨声笼笑语,不知何事怨空阶。
长安近甸巡游遍,洛阳寻有黄龙见。千乘万骑如雷转,差差清跸祥云卷。百司旧分当玉殿,太平官属无遗彦。歌钟沸激香尘散,晨旗隐隐罗轩冕。周公旧迹生红藓,瀍涧波光春照晚。但听嵩山万岁声,将军旗鼓何时偃。
红霞一片海上来,照我楼上华筵开。
倾觞绿酒忽复尽,楼中谪位安在哉?
青山对面客起舞,彼此青莲一抔土。
若论七尺归蓬蒿,此楼作客山是主。
若论醉月来江滨,此楼作主山是宾。
谁将诗卷掷江流,定不与江东向流。
老龙起深夜,来听洞箫声。酒尽客亦醉,满江空月明。
满酌劝童仆,好随郎马蹄。春风慎行李,莫上白铜鞮.
万里南游客,交州见柳条。
逢迎人易合,时日酒能消。
浪晓浮青雀,风温解黑貂(diāo)。
囊(náng)金如未足,莫恨故乡遥。
不远万里去到岭南游玩,到时柳树仍郁郁葱葱、生机勃勃。
整日只知逢迎他人,饮酒作乐。
天晓时分可以看见随波浮动的华丽游船,暖风拂过让人不禁解下黑色的貂裘。
如果行囊里的财资不够,也不要埋怨故乡太遥远。
交州:泛指五岭以南。汉武帝时為所置十叁刺史部之一,辖境相当今广东、广西大部和越南的北部、中部。东汉末改為交州。越南於十世纪叁十年代独立建国后,宋亦称其国為交趾。
青雀:这里应是青雀舫。泛指华贵游船。