畏病中年罢酒卮,峥嵘急景更堪悲。闭门只似袁安卧,开卷还温杜甫诗。
鹤语天寒如有待,乌头马角倘能期。冰山莫作崔嵬看,却恐同时玉石摧。
劝君此别任匆匆,吴越相望不异风。西蜀子云玄未就,经年饱食醋和葱。
金沙一似浪淘沙,史溯三千认故家。堪叹君王成杜宇,只馀金石纪繁华。
空庭细雨报新秋,城上三星夜渐流。老去不逢怜葛屦,年来有梦到羊裘。
风疏杨柳将无变,霜冷梧桐不自由。嘹唳数行南去雁,可堪云望更登楼。
寒灯伴无寐,空庭秋有声。启窗星月暝,愁缕自分明。
浣花炫春澨,濯锦绚晴浦。
成都信繁会,此水工媚妩。
岂无濠上亭,蹙步难仰俯。
誓言违市朝,卜宅近幽阻。
沃沃葵苋畦,焰焰棠杏坞。
朝曦湿浅濑,暮色生远渚。
循涯咏未厌,引流络其圃。
蘋荇依篱樊,凫雁宿庭户。
长松百里外,物象争渺莽。
时平乏隐沦,蓑笠自歌舞。
岷江志东向,激射走吴楚。
胡为滞淫之,飞坎圣所许。
青灯点粟伴窗幽,检尽诗篇倦即休。万事如云同舞燕,此心似水羡飞鸥。
客来不过谈閒事,我壮须当办小舟。雨杂风声欺客枕,清眠无梦两悠悠。
繁弦脆管挟春华,都属侯门富贵家。我独萧然无一事,清宵兀坐听鸣蛙。
天子欲宽南顾忧,绣衣曾是旧人求。
山川不改元负采,父老能言昔政猷。
襦裤疲民应枕奠,纪纲新度觉钱流。
年灵一种同天地,雨露何偏十四州。
于门为国产英贤,淮海锺灵五百年。
松竹千寻森气节,江湖万顷渺情田。
白头未握封侯印,皂盖犹分刺史天。
俗变农桑皆犊佩,家传恺悌只蒲鞭。
敛容不动吏曹畏,清坐无言上意宣。
田野欢声丰岁里,西山爽气寿杯前。
篱边陶菊千苞折,阶下尧蓂一叶鲜。
香火祝公三入后,却来平地作飞仙。