汝官今复罢,吾晚欲看谁。一棹沧江色,孤城落木时。
应门欢竞发,倒屣唤犹迟。青眼穷交甚,苍头夙嗜知。
岕茶云入筥,渚稻雪分匙。软剥迎霜栗,纤供裛露葵。
鹿寒红玉肪,鲂鲙白银丝。画烛双频换,清尊百不辞。
坐移难辨客,谈胜各相师。远漏寒声短,疏棂曙影窥。
凌兢追往事,飞动及新诗。天欲人才尽,身仍我辈私。
总无惭凤德,应不悔蛾眉。野服安群态,时名舍众疑。
酒徒殊未少,醉尉尔何为。老厌乾坤束,归凭日月欺。
浮云轻剑玦,返路有埙篪。好展求羊径,重为嵇吕期。
此生唯斗健,得句莫伤离。长揖苕溪畔,茫茫信所之。
官閒去乡近,罢案且婆娑。家酿饮垂竭,旧书看易过。
庭乌公事少,檐鹊故人多。尽自堪藏拙,其如负进何。
缇帅不踏金吾门,子侯不爱平阳勋。丰城巷西买山色,日有山人来论文。
其北琳宫创先代,深林往往栖白云。道流颇类陆修静,有酒肯避陶徵君。
二侯飞骑四呼召,河朔故事君不闻。冰弦再鼓动秋气,银烛数行催夕曛。
老夫华发忝祭酒,醉客朱眼同参军。窗前系柳紫茸辔,砚底飞华白练裙。
黄冠手捧帝宸翰,彷佛五色烟絪缊。茂陵玉盌亦自出,乐通金印何足云。
桑田已解沧海变,华胥倘道糟丘分。明朝折简但致我,得醉何必皆同群。
与君相见暂开颜,近事惊心梦不閒。俗薄转增贫惫后,数奇偏老是非间。
苍蝇到处难为璧,黄雀飞时可论环。尘世偶然那足怪,男儿脚底五名山。
秋浦木兰楫,青云鹓鹭行。时人归简要,循吏有辉光。
水镜元同澈,露桃难共芳。芙蓉池上客,谁不向王郎。
风江秋,风叶愁。孤云阁远屿,一雁落汀洲。贪看十五焦山月,帆到金陵不肯收。
差池霜色鬓毛侵,三月移藩已滞淫。惜别故人分手泪,思归傲吏折腰心。
赪鱼下水犹堪溯,黄鹤摩天不易寻。回首莫论萍梗事,古来天地有浮沉。
黄鹄从东来,饮啄且裴徊。不知将何意,延颈向我啼。
渺渺行役子,三载客东沂。将托千仞风,及我万里归。
耸身从之去,扶摇不支持。一举决云汉,再举历天池。
敛翼下置我,乃在弱水西。弱水浩茫茫,终古日月迷。
愿迩更成遥,为恩亦何施。不愿故乡归,不愿黄鹄来。
但愿得美酒,日进百千卮。
曾忆东方千骑尊,羡君仍拥五熊幡。城西渑水能为酒,槛外云山可作门。
避舍盖公应自好,观风季子欲谁论。如闻台使豋临地,洗石重拈旧墨痕。
噇饭何妨香积饭,无尘一任世间尘。通身是口通身眼,口眼何曾赚世人。