掬水既有竹,决水复有渠。经年水在眼,阶除到江湖。
好鱼数百头,饼饵日供须。新泉呷复吐,点缀尽成珠。
善识上官面,更容生客呼。但恐一宕失,永为山下枯。
入谷也须缘涧道,乘高忽又度虚岑。
参差石势云行细,寂寞禅关树锁深。
春日绮罗偏映水,江南樱笋自成林。
十年不到天池寺,南北峰头费远寻。
峰回壁转闭岩扃,永夜逢君剖玉经。黄发戴冠非我事,青天自有少微星。
丛山如剑戟,灌木蔽嵚岑。其水独南流,溪谷皆阻深。
山民鸟兽居,不驯匪自今。追呼敢逆命,兵革踵相寻。
未能静伏莽,火烈悲焚林。杀人税无出,迟回伤我心。
蚩蚩亦赤子,念尔为沾襟。招手语父老,鸱枭怀好音。
宿逋既累岁,敲骨力难任。民顽实吏拙,许身愧南金。
何时免素餐,引疾投吾簪。
秋深园圃虽无雨,晚岁头须自有霜。
身事无功且人事,酒囊余地乃书囊。
寒雅啸侣鸣乔木,粉蝶成围过矮墙。
对此每思良友伴,幸时来访浣愁肠。
万浪东不回,昭王南征早。龙舟没何处,独树江上老。
吾欲问水滨,宫殿已生草。
假作真时真亦假,
无为有处有还无。
从经操懿狎孤儿,世事尤非扣马时。若道后人真可诳,空山焉有二贤祠。
龙山溪上路,短棹腊中行。
雪霁寒郊阔,春囘宿雾生。
柳摇冰线断,鹭起玉衣明。
未见晴梅发,先思杖屦轻。
二十年前会忆游,彭亡渡口泊孤舟。
一程林下登山路,百尺谿边汲水楼。
磬韵似烟和烛袅,松声如雨入窗流。
别来往事都成梦,誰寄篇章问恵休。