秋声动岩壑,爽气满柴关。红叶高低树,白云远近山。
肩因长病耸,发为苦吟斑。宠辱浑閒事,浮名似可删。
水拍荒篱外,山攒落照边。
鸦鸦乘犊去,鸭鸭伴鸥眠。
思淡秋云薄,情高陇月圆。
武陵和避世,初不为求仙。
窗间月,檐外铁,这凄凉对谁分说。剔银灯欲将心事写,长吁把灯吹灭。
百岁光阴如梦蝶,
重回首往事堪嗟。
今日春来,明朝花谢。
急罚盏夜阑灯灭。
〈乔木查〉
想秦宫汉阙,都做了衰草牛羊野。
不恁渔樵无话说。
纵荒坟横断碑,不辨龙蛇。
〈庆宣和〉
投至狐踪与兔穴,多少豪杰。
鼎足三分半腰折,
魏耶?晋耶?
〈落梅风〉
天教富,莫太奢。
无多时好天良夜。
看钱奴硬将心似铁,
空辜负锦堂风月。
〈风入松〉
眼前红日又西斜,疾似下坡车。
晓来清镜添白发,
上床与鞋履相别。
莫笑鸠巢计拙,葫芦提一向装呆。
〈拨不断〉
名利竭,是非绝。
红尘不向门前惹,
绿树偏宜屋角遮,
青山正补墙头缺,竹篱茅舍。
〈离亭宴煞〉
蛩吟一觉方宁贴,
鸡鸣万事无休歇。
争名利,何年是彻?
密匝匝蚁排兵,乱纷纷蜂酿蜜,
闹攘攘蝇争血。
裴公绿野堂,陶令白莲社。
爱秋来那些:和露摘黄花,
带霜烹紫蟹,煮酒烧红叶。
人生有限杯,几个登高节?
嘱咐俺顽童记者:
便北海探吾来,道东篱醉了也。
磬声飘出半林闻,中有茅庵隐白云。几树秋声虚槛度,数竿清影碧窗分。
閒僧煮茗能留客,野鸟吟松独远群。此日已将尘世隔,逃禅漫学诵经文。
曾携铁网入海,裹得珊瑚树一株。
莺脰湖边轻借看,十分光彩照吾庐。
入塞仍羁旅,书来泪满缨。悲欢成隔世,衰白重关情。
远窜全家在,生还万事轻。几时归客梦,安稳石头城。
水晶帘外绝尘气,铃语随风下界闻。小阁窗寒微有树,长江天远不留云。
春衫罗薄依松静,秋舫镫明隔水分。拈笔刻厓记游迹,下山归径入斜曛。
结庐尘外境,流水绕平田。
三迳故人菊,一池君子莲。
塔悬当户月,钟翳隔溪烟。
自得平生趣,渔竿老渭川。
岂是高人宅,居然竹树幽。家贫千卷在,野阔一窗收。
山卉浓如锦,湖船静似鸥。莫言腰脚胜,近已怯登楼。