久聚未知乐,暂离能许愁。
清江一轮月,后夜两般秋。
语倦且呼酒,寒侵频索裘。
鼎湖龙去远,忧愤涕滂流。
花落波间生缬纹,香飘风外似炉薰。
六郎颜色应惭汝,八子风流定似君。
甘香曾饮谷帘前,携茗仍来试煮泉。
更觉清风生两腋,始知鸿渐是茶仙。
功名心寸折,岁月鬓双蓬。
病畏酒杯绿,愁怜花蕊红。
杖藜成暇日,行乐步春风。
唯有张公子,翛然此意同。
五帝今云六,君王合万年。
日长迟漏水,风细驻炉烟。
想像联朝佩,欢呼捧御筵。
喜深恩更远,不竭似秦川。
佳人初唱采莲词,正值花开日午时。不是污泥能不染,何缘清赏满涟漪。
杏园红过雪披离,杨柳无风绿线齐。寒食人家在原野,乳鸦墙外尽情啼。
山以石得名,土惟山之贼。
如何云此山,土石相充斥。
土上而石下,无良跻有德。
土实最下底,位高忝厥职。
或云三千年,此土化为石。
顽阴不坚阳,如寄暂容迹。
因知造化功,不出纤毫力。
君子自苦辛,小人多羽翼。
念从开辟来,久矣莫变革。
吾其柰此何,唧唧复唧唧。
西方石为简,东山人可与。
不用量三江,聊以压四虎。
须鬓三分白二分,一生踪迹出人群。嵩丘梦忆诸峰雪,
衡岳禅依五寺云。青衲几临高瀑濯,苦吟曾许断猿闻。
荒村残腊相逢夜,月满鸿多楚水濆。