潭黑蛟龙宅,山青虎豹林。隐忧何日了,淹泊见冬深。
薄雪恨还积,疏梅冷不禁。平生一樽酒,衰病废孤斟。
虎踞城边九日台,前年黄花何盛哉。
去年今日濑阳山,三径荒芜手自删。
今年到此百愁有,物情改尽花依旧。
花不能言心自知,嚼蕊徘徊泪盈袖。
黄花时节年年好,我生活荡何时了。
栉沐从教饱风雨,只恐飘零人易老。
客中霜负吹我衣,陇头白云呼我归。
江湖僻处好归隐,月上三更闻子规。
樱花落尽春将困,
秋千架下归时。
漏暗斜月迟迟,花在枝。
(原文此处缺十二字)
彻晓纱窗下,待来君不知。
往年当此日,曾寿菊花觞。今日东篱下,看花泪满裳。
黄菊紫菊傍篱落,摘菊泛酒爱芳新。不堪今日望乡意,强插茱萸随众人。
去国匆匆遂隔年,公私无益两茫然。当时议论不能固,今日穷愁何足怜。
生死已从前世定,是非留与后人传。孤臣不为沈湘恨,怅望三韩别有天。
衰容不似秋容好,坐上谁怜老孟嘉。
牢裹乌纱莫吹却,免教白发见黄花。
西花虽未谢,二菊又初芳。鬓云徒云白,腰金未是黄。
曙花淩露彩,宵艳射星芒。日正开边树,风清发更香。
山椒应散乱,篱下倍荧煌。泛酒遥相忆,何由共醉狂。
佳节初回苦未凉,疏林高下半青黄。
佩茱颇喜人犹健,采菊还怜蝶尚狂。
不惜登山聊举句,欲因戏马漫擎苍。
笑欹醉帽归来晚,稍觉幽庭月似霜。
九日有台登不得,一官于我竟何为。病怜黄菊人千里,愁对西风酒半卮。
潮退小桥分乱水,霜严寒鸟择深枝。悠悠世路空南北,兀兀江头且赋诗。