铜龙漏下鼓初严,群动无哗睡正甜。明月窥人穿瓮牖,薄寒欺我透筠帘。
宦情暂向公馀遣,诗思多从坐久添。试问灯花何太喜,恩波揭晓定重沾。
香篆烟销夜气清,篝灯开卷遣间情。
半窗月落梅无影,三径风来竹有声。
乐道何须图富贵,读书元不为功名。
白云满榻便高卧,欹枕诗成梦不成。
夜静河汉高,独坐庭前月。忽起故园思,动作经年别。
破窗多穿风,冷烛无定焰。
滴沥随衣泪,反覆到心念。
趋生迷夷涂,失城陷深堑。
病拙未为疗,膏肓不容砭。
无家可容归,有灶亦断掭。
凫短鹤脤长,饮啄两自赡。
天有不可问,何独於我欠。
吾观序卦辞,否乃适泰渐。
而余何为者,独此不见验。
譬如白为缁,一造遂永染。
久生人所羡,我独处之厌。
安得盖棺去,手足同一敛。
凉风动千里,孤坐思沧洲。白露洗明月,青天此夜秋。
雨里金波暗复明,风前银烛灭还生。升沉不定徒增感,倚伏无端更怆情。
万马拥来江上响,双龙飞入斗边横。独怜深夜犹枯坐,侧耳楼钟报五更。
披衣散发坐南荣,漏点迟迟欲二更。
风约沼萍云影淡,月栖径竹露华明。
石床凉意浮珍簟,宝鼎沈烟喷玉笙。
世虑不关心似洗,此身只觉在蓬瀛。
天似空江星似波,时时珠露滴圆荷。平生踪迹慕真隐,
此夕襟怀深自多。格是厌厌饶酒病,终须的的学渔歌。
无名无位堪休去,犹拟朝衣换钓蓑。
全家久住白云窝,贪看疏梅夜景多。帘角花阴和月捲,墨池水冻带冰磨。
寒欺驼褐吟肩耸,暖入鹅黄醉面酡。笑挹暗香人不寐,不辞百匝绕前坡。
蟋蟀渐多秋不浅,蟾蜍已没夜应深。
三更两鬓几枝雪,一念双峰四祖心。