青山十亩馀,茅屋数间足。高树结浮烟,脩篁茂深绿。
孤松无邻舍,生理不拘束。开田种禾稻,间以黍与粟。
中岁幸西成,青黄被溪曲。凫鹥与鸿雁,亦各得所欲。
清秋霁凉雨,涧底石如玉。野老时见过,杯酒聊与属。
但愿官长廉,吏卒莫我毒。耕稼纳王租,世世还相续。
尚书声誉满南都,闻道年来兴不孤。弄瓦几时添爱女,荫官五品羡英雏。
量深往日尤能饮,足健前时不用扶。还有水心亭似旧,清香应满博山炉。
湘江两岸鹧鸪啼,翠袖天寒日又西。可是无人伴幽独,纷纷桃李下成蹊。
轻风疏雨送微寒,淡月疏云溯急湍。年少旧题今白发,浮生犹幸一身安。
群冈联络接铜陵,何代流传十里名。隔岸翠屏相映好,片帆归咏正秋清。
老兄扫径遥迎客,令弟焚香好煮茶。自有一般淳朴处,稻花流水两三家。
方城仙令日为群,各把铜章百里分。江汉至今称楚望,风流何必减诸君。
东临黄鹤飞双舄,西接兰台见五云。早晚主恩誇羽猎,满朝谁不荐雄文。
林下脱双履,窗边挂幅巾。
闲堂风掩户,断岭月窥人。
前溪天阔渌泱泱,溪上诗翁引兴长。
安得南风吹小艇,吟看千盖拥红妆。
洞梁高负泥沙恶,一躯巧骨裹痴鞟。昨闻巳是三十年,今夕张灯始扪摸。
初疑螺尾不可梯,再进再折无尽期。鱼脑别波枯未已,蜃脚逢沙涩懒移。
人言此语得大槩,却须请君说细微。桃根倒僵虫齧久,蜜脾仄挂蜂归稀。
二洞三洞止一隙,解衣卧洞身投鳖。苍枰烂斧或有人,石桥浸影终无月。
当时蒋侯身不死,一去亲赍五日米。遥闻橹响送江船,头上恐是钱塘水。
避秦岂直武陵隈,何事桃花不出来。星河作影当归路,疑是淳于梦大槐。