离筵别棹暮江滨,红树青山映白莼。一过江南风景异,两行衰柳送行人。
弹琴多去情,浮楫背潮行。人望丰壖宿,虫依蠹木鸣。
樯烟离浦色,芦雨入船声。如疾登云路,凭君寄此生。
一面东风百万军,当年此处定三分。
汉家火德终烧贼,池上蛟龙竟得云。
江水自流秋渺渺,渔灯犹照获纷纷。
我来不共吹箫客,乌鹊寒声静夜闻。
图书粲东壁,星斗下西楼。
满座襟怀爽,一轮风露秋。
云山遗古意,汉汉洗诗愁。
更欲骑黄鹤,相随汗漫游。
海棠花上问春归,岂料春风雪满枝。
应为红妆太妖艳,故施微粉着胭姻。
赤壁危矶几度过,沙头江上郁嵯峨。
今人误信黄州是,犹赖水经能正讹。
槐柳萧疏绕郡城,夜添山雨作江声。
秋风南陌无车马,独上高楼故国情。
几年不到层楼上,此日重修喜落成。细雨城中车马迹,夕阳江上棹歌声。
晴川芳草诗应好,玉笛梅花兴独清。一目乾坤万馀里,开筵宁厌酒重行。
细雨江城秋澹泊,一樽何处堪携鹤。选胜重来近十年,虚楼视昔还恢廓。
两山矗立谁疏凿,万壑惊趋犹脉络。壮势平吞白帝城,寒光远带湘妃阁。
雕甍绣闼俯苍峰,水波摇泄芙蓉宫。几家弦管廛居密,千里舟航贡道通。
铁笛声孤时对月,蒲帆影乱晚随风。迎门花鼓来仙客,入画青蓑羡钓翁。
把袂同游皆国彦,锦席高张叨我半。凭栏触景各抽毫,摛词谁复过王翰。
楣间高扁少师章,海若天吴骇吾见。中丞更续郢中歌,玉斝琼杯照人面。
况说绥怀动隐忧,民情吏治精而练。二公声望将无同,屹屹斯楼并霄汉。
未履江城二十年,崔巍曾历几风烟。不须再问云兼鹤,且看重来吏是仙。
川岳静浮杯影外,楼台新自凯歌前。遥知胜会思灵枣,又见成瓜一度圆。