薤叶葱根两不差,重蕤风味独清嘉。
薄揉肪玉围金钿,浅染鹅黄剩素纱。
台琖元非千叶种,丰容要是小莲花。
向来山谷相看日,知是他家是当家。
岭下看山似伏涛,见人上岭旋(xuán)争豪。
一登一陟(zhì)一回顾,我脚高时他更高。
我在山岭下看山,山就像浪涛一样,我看见别人登山岭,我也想去尝试。
我登上山岭每一步都回头看一下他人,当我爬得很高时可山却更高。
涛:江涛,浪涛。岭:山岭。旋:立刻。
陟:升;登。回顾:回头看。
杏花飞帘散馀春,明月入户寻幽人。褰衣步月踏花影,炯如流水涵青蘋。
花间置酒清香发,争挽长条落香雪。山城酒薄不堪饮,劝君且吸杯中月。
洞箫声断月明中,惟忧月落酒杯空。明朝捲地春风恶,但见绿叶栖残红。
子骏以见遗作诗谢之贵人金多身复闲,争买书画不计钱。
已将铁石充逸少,(殷铁石,梁武帝时人。
今法帖大王书中有铁石字。
)更补朱繇为道玄。
(世所收吴画,多朱繇笔也。
)烟薰屋漏装玉轴,鹿皮苍璧知谁贤。
吴生画佛本神授,梦中化作飞空仙。
觉来落笔不经意,神妙独到秋毫颠。
我昔长安见此画,叹惜至宝空潸然。
素丝断续不忍看,已作蝴蝶飞联翩。
君能收拾为补缀,体质散落嗟神全。
志公仿佛见刀尺,修罗天女犹雄妍。
如观老杜飞鸟句,脱字欲补知无缘。
问君乞得良有意,欲将俗眼为洗湔。
贵人一见定羞怍,锦囊千纸何足捐。
不须更用博麻缕,付与一炬随飞烟。
天涯流落思无穷。
既相逢,却匆匆。
携手佳人,和泪折残红。
为问东风余如许?春纵在,与谁同?
隋堤三月水溶溶。
背归鸿,去吴中。
回首彭城,清泗与淮通。
欲寄相思千点泪,流不到,楚江东。
残句衡茅稚子璠玙器。
人皆养子望聪明,我被聪明误一生。
惟愿孩儿愚且鲁,无灾无难到公卿。
万古他池穴,归心负雪堂。
殷勤竹林咏,犹得比晁山王。
环非环,玦非玦,中有迷离玉兔儿。
一似佳人裙上月,月圆还缺缺还圆,此月一缺圆何年。
君不见斗茶公子不忍斗小团,上有双衔绶带双飞鸾。