佳人迟暮思何其,直是郎潜世不知。
世路未嫌千日酒,才情偏爱六朝诗。
入门便坐从炊黍,上榻横眠听解颐。
独怪过江愁欲死,眼前秋蟹要人持。
急景易如流水去,浮名终与白云空。
何如几曲秋溪上,醉泛一舟雨中。
人间底事有方壶,剑截青摇界碧虚。
试上殊庭瞻醉葛,仙云垂带护储胥。
渔翁家在何许,惯宿芦花不归。
昨夜江村欲雪,百钱买得蓑衣。
宽著肚皮急叉手,镬汤里面翻筋斗。
浑身糜烂转声香,那个禅和不开口。
八月更漏长,愁人起常早。闭门寂无事,满院生秋草。
昨宵西窗梦,梦入荆南道。远客归去来,在家贫亦好。
美人一何丽。颜若芙蓉花。一顾乱人国。再顾乱人家。
未乱犹可奈何。
役役尘埃倦客情,偶逢佳节得闲行。凭君为把如椽笔,便向苍崖记姓名。
结交有羊左,是惟一时才。为闻楚王贤,翩然自燕来。
一日食欲尽,俱往空双埋。伯桃乃独留,饿死梁山隈。
角哀仕既达,感旧肝胆摧。念此并粮惠,告还葬遗骸。
至今溧阳旁,突兀穴土堆。何人致荐奠,千花飞酒杯。
精灵今在否,古木以生雷。鲁公昔过之,驻车久徘徊。
感叹发篇咏,洒翰镵琼瑰。惜哉今不存,散落随尘埃。
空馀郑薰记,片石昏苍苔。末世友道绝,雅歌□□颓。
草木尚萎死,小怨何足怀。我思有所矫,巨燄明寒灰。
兹事虽过中,义烈亦壮哉。幸逢太丘长,揭表旌泉台。
寥寥千载间,下激清风回。还顾势利交,市道良可哀。
丈夫好弓剑,行坐说金吾。喜闻有行役,结束不待车。
官田赠倡妇,留妾侍舅姑。舅姑皆已死,庭花半是芜。
中妹寻适人,生女亦嫁夫。何曾寄消息,他处却有书。
严风厉中野,女子心易孤。贫贱又相负,封侯意何如。