十年六度过畲心,松竹知名喜见寻。老鹤搏霄空有志,碧桃和露久成阴。
为驰长路春光尽,虚负明时岁月临。拟效涓埃浑碌碌,感兹抚景一沉吟。
非是拜庞公,何繇识此峰。
自唐无两见,如汉有高踪。
径吐归来菊,山连种老松。
轻飞云惟健,精炼玉为容。
鹤要亲题竹,猨常认击筇。
花深多不见,叶响却相逢。
天最知陶亮,人难揖载颙。
一来非小事,吝到此皆溶。
舍南舍北雪犹存,山外斜阳不到门。
一夜冷香清入梦,野梅千树月明村。
凝碧初高海气秋,桂轮斜落到江楼。
三更浦上巴歌歇,山影沉沉水不流。
岁馀凋晚叶,年至长新围。月轮三五映,乌生八九飞。
踏遍春山酒未醒,晚凉还上水边亭。小童莫唤登舟去,溪雨来时正好听。
出山何如入山时,得则欢喜失则悲。
既非长往胡不归,有形虽远无形随。
同行之伴各有宜,故吾未辨今吾谁。
图中索骥徒尔为,骊黄牝牡神持机。
旁人不信微乎微,丹青咏歌还相知。
不诗与图形乃遗,诗之图之形非迷。
自赏未已复自嗤,欲言不言忽忘之。
五十二岁气日羸,今当与尔常别离,西风萧萧吹征衣。
昼静绿阴匝,微风满院芬。
红栏昨夜雨,碧馆见朝云。
春杳鸟空怨,暖多花易醺。
须烦紫丝帐,遮护到斜曛。
千林气脉未全归,一点清香已著枝。
每爱月窗横瘦影,敢将水墨污冰姿。
淡妆出屋新相见,索笑巡檐旧有诗。
不见化工先著力,雪中风韵最相宜。
恨题玄都观,欢入武陵谿。
花面无今古,人心自笑啼。