旧屋早易主,新椽办无钱。
帡幪托亲友,蹉跎经岁年。
碎累入安宅,只身出随缘。
引腹挂蛛网,移檐饵羽鲜。
所愧历游赏,不劳携馔筵。
美名吾敢僭,茂实众推先。
但名长乐郡,谁拟地行仙。
玉融未遍眼,银发久垂肩。
何况县十二,欲周里数千。
轩斋或寄寓,宿食辄留连。
公父白日暇,后园清兴牵。
种花成趣易,席草觉情宣。
犬鸡交巷陌,风月自林泉。
匼匝山围野,晴明霞散天。
红萸把虽过,黄菊采犹怜。
咏我昔人文赋,泛渠今酒舡。
摇膝支颐体渐康,入门已作白家香。
从今休傍官人俗,但向林泉呼二郎。
香色自天种,千年岂易逢。开齐全未落,繁极欲相重。冷湿朝如淡,晴干午更浓。风光新社燕,时节旧春农。篱落欹临竹,亭台盛间松。乱缘堪羡蚁,深入不如蜂。有影宜暄煦,无言自冶容。洞连非俗世,溪静接仙踪。子熟河应变,根盘土已封。西王潜爱惜,东朔盗过从。醉席眠英好,题诗恋景慵。芳菲聊一望,何必在临邛。
符亭之地雅离群,万古悬泉一旦新。若念农桑也如此,县人应得似行人。山如巫峡烟云好,路似嘉祥水木清。大抵游人总应爱,就中难说是诗情。
跏趺聊独坐,高枕忆王孙。雨滴阶前树,鸡鸣塞外村。
真空怜我独,妙用向谁论。四大都零落,还馀一息存。
驱车踰岭信间关,风阻扁舟尽日閒。已觉客愁盈蠡泽,愧无佳句酹庐山。
梦悬故国家千里,坐瘦东隅月一湾。乞得南薰殿秋色,章缝应许觐龙颜。
桓景登高事可寻,黄花开处绿畦深。消灾辟恶君须采,冷露寒霜我自禁。篱物早荣还早谢,涧松同德复同心。陶公岂是居贫者,剩有东篱万朵金。
昨日旧谷没,今日新谷升。
壮年不肯住,衰年日凭凌。
日月行于天,江河行于海。
海水不复回,日月肯相待?日月不相待,自古皆死亡。
死亡不能免,安有却老方。
仙人郑伯侨,于今在何方?尔骨苟未朽,蝼蚁生肝肠。
独有令名士,可以慰情伤。
白发三江一腐儒,长年耽酒不耽书。
偶逢世乱无生计,落日烟中自把锄。
且喜屋无穿隙雪,未愁漏尽满靴霜。
纸帏布被从牢落,赖有希牙齿颊香。