嗟君此行役,把酒一沉吟。驱马河冰滑,听鸡夜雨深。
鼓鼙孤客泪,书札故人心。念母归应早,天涯弗滞淫。
溪回罨画,漠漠寒烟锁。垂柳隔虹桥,新月起、乱莺啼破。
草香沙暖,此路是天台,环绕峰千个。屡下雕鞍坐。
抚景寻思,几时梦里来过。
朱扉半启,小立双鬟舞。仙饭杂松云,低问取、阮郎曾饿。
玉笙吹罢,万树碧桃开,人照红窗火。醉醒愁无那。
春夜厌厌,参旗楼角斜簸。
端居正无绪,那复发秦筝。纤指传新意,繁弦起怨情。
悠扬思欲绝,掩抑态还生。岂是声能感,人心自不平。
晨兴步北林,萧散一开襟。复见林上月,娟娟犹未沉。
片云自孤远,丛筱亦清深。无事由来贵,方知物外心。
闻道春游玉辇骄,阶前芳草向人消。不知妾貌能如昨,镜里双眉久未描。
临淄此地曾潜龙,倜傥颇有文皇风。夜半入宫星如雨,乾坤再辟成奇功。
十有一祀帝业崇,耀武太原临河东。中经上党鸾雍雍,凝笳清跸临旧宫。
眷言顾之拟沛丰,问疾赐酺欢无终。易以嘉号志所从,更闻金桥谣儿童,羊头山翠当朝宗。
勒兵三十万,旌旗千里重。陈吴作绘燕公颂,潞州别驾堪豪雄。
乾符坤珍一十九,并与兹邸传无穷。龙漦降庭蛇起陆,龙入蜀江作鱼服。
雨黑延秋乌语哀,月明南内弦声促。阿荦凶狡阿环骄,何术豢龙同豢犊。
渔阳尘压沈香栏,勿乃遥为故宫戮。噫吁嘻!飞龙宫,已寒烟,三郎魂魄何来还。
五百年间岸谷移,邯郸枕上梦回时。
兔葵燕麦玄都观,好继刘郎旧日诗。
山深地僻人稀到,安得沧浪孺子歌。
缨上本无尘可濯,莫将止水强杨波。
秋风挟残暑,秋日垂清光。行行向城西,夹路红蕖香。
松冈西北转,中间水云乡。小亭信佳哉,丛篁供晚凉。
月溪响环佩,古来隐城隍。斜影分径柳,依依已成行。
萧然清思动,阔远无边傍。公云方经始,从今辟幽荒。
岂惜草木富,檐宇日舒长。此兴不退转,来效未易量。
更欲坚公意,留诗冀勿忘。
春雷惊起苍龙角,春风摆开紫云箨。扫断红尘不得来,翠羽旌幢拥高阁。
高堂老人年八十,朱衣省郎侍旁立。追怀手植先大夫,栽培灌溉何勤劬。
浓阴潜蔽芝兰径,美实饱供鸾凤雏。幽轩得名名曰恭,见此还与桑梓同。
岂惟雪霜不可改,年年高节摇清风。